Canau de Lunèl
Lo Canau de Lunèl es un canau que ligava la vilòta de Lunèl (Lengadòc) a l'estanh de l'Òrt e a la mar.
Istòria modificar
Foguèt en 1248 que s'entamenèt lo projècte de creacion d'un canau que ligariá la vila de Lunèl a la mar. Loís IX, lo rei de França, donèt a la vila, proprietat dels Gaucèlms, lo monopòli de la venda de sal. La construccion del canau durèt fòrça temps. Se creèt un pòrt a la Peirilha en 1318 e plan mai tard (1608) lo Pòrt de l'Escalièr. Calguèt esperar lo sègle XVIII gràcias a la concession en 1718 de la proprietat del Canau a la Compagnie du Canal per veire l'acabament del projècte dètz ans mai tard. Lo canau generèt alara una granda prosperitat dins la vila que podiá exportar antau son muscat e subretot la sau mentre que recebiá de fusta venguda de Cevenas o de Roergue. En 1825 se faguèt una connexion amb lo Canau de la Radèla. Pasmens l'arribada del tren a Lunèl marquèt la fin de l'emplec dau canau. Malgrat la crompa dau Canau per la comuna e quauques investiments, foguèt desclassificat coma via navegabla en 1937 e seriá tapat un pauc mai tard, en 1941, dins una part importanta de Lunèl.
Dins las annadas 2000 lo Canau a conegut un començament de reabilitacion en ne far un endrech de passejada e amb la construccion d'un pontet a la sortida de la vila.
Fauna e flora dau Canau modificar
Lo Canau presenta una granda biodiversitat: becaruts, sus la sansoira creisson las enganas, la saladèla e los tamarisses. Lo canau èra plan presat per los pescaires d'anguila.