Bernard de Sedirac

Bernard de Sedirac o de La Sauvetat, Bernard de Clunhic o Bernard de Toledo (Agen,? - Toledo, en abril de 1128), monge de Clunhic e arquevèsque de Toledo.

Biografia

Se sap pas l'an de sa naissença, e las primièras informacions sus el lo mòstan en 1080 coma monge benedictin al monastèri d'Aux, depenent de Clunhic. Faguèt partida de la comunautat qu'arribèt a Castelha, benlèu requerit pel rei Alfons V (influienciat per son esposa Constança de Borgonha), e foguèt sul pic nomenat abat de Sahagún en 1081 per remplaçar un autre clunhician, Roberto. Aquel foguèt destituit per l'abat Uc de Clunhic après una peticion del papa Gregori VII, segurament per sa pauca dilligéncia per la substitucion del rite ispanic o mossarab pel rite roman coma establit pel Concili de Burgos de 1080. Dempuèi son ròtle d'abat de Sahagún e conselhièr reial realizèt un important trabalh per l'aplicacion de la Reforma gregoriana, subretot al subjècte de la disciplina del clergat, l'expandiment de la reforma clunhiciana e a l'implantacion del Rite roman (jol sieu mandat se reorganiza lo Scriptorium del monastèri, que ven la font de nòus cedèxs).

Arquevèsque de Toledo

Après la reconquista de Toledo per Alfons VI, Bernard aguèt un ròtle fòrça important dins la capitulacion de la vila e per l'acceptacion del Rite roman per la populacion, conselhant lo rei que mantenga lo rite ispanic dins unas parròquias toledanas. De fach, abans sa mòrt (lo meteis jorn de la reconquista de Toleda) lo papa Gregòri VII l'aviá nomenat arquevèsque de Toledo, per causa del decès papal podèt pas prene possession de la cadièra. Per confirmar la nominacion se n'anèt trobar lo nòu papa, Urban II, en Itàlia, qual l'aucèt arquevèsque Toleda en 1088, e primat d'Ispània. Lo papa mendèt una letra dempuèi Anagni als evèsques ispans informant de la nominacion e de son ajuda; dins ela disiá qu'aquel eveniment es d'acòrdi amb la magnificéncia del reialme gòt:

«antiquis adtestantibus priuilegiis»

Activitat reformista

En 1091 convoquèt los evèsques dels reialmes de Castelha, Leon e Galícia a un concili dins la capitala leonesa, ont renòva las nòrmas reformatriças del Concili de Burgos de 1080. De fach, son acòrdi amb l'aplicacion dels precèptes reformistas a la glèisa ispanica foguèt reconegut per Urban II en 1093 (o 1096), per sa nominacion de legat d'Ispània e de la Narbonesa, anullant atal la pretenuda primacia de la cadièra metropolitana de Tarragona que deguèt acceptar la submission a Toledo.

Viatgèt lo 1095 e Occitània per encontrar Urban II, per una visita apostolica en Narbonesa, e assistiguèt als concilis de Clarmont e de Nimes (1096). En 1097 convoquèt un concili de la Tarraconesa e de la Narbonesa a Girona, e pendent 1098 se consacrèt a confirmar l'aplicacion de las mesuras presas. En 1099 assistiguèt a Roma a un concili pendent Pascas, e obtenguèt del papa Urban II qu'esciga una bulla que los diocèsis d'Oviedi, Leon e Palència venguèsson en sufraganis de Toledo.

Darrièrs ans

Après la desfacha d'Alfons VI de Leon a la Batalha de Uclés e la mòrt del rei en 1108 son enfluéncia a la Cort de la reina Urraca redusida. Pasmens, participèt activament al prètzfach de reconquista e prenguèt (3 de mai de 1118) la vila d'Alcalá de Henares que passèt dempuèi alara jos depéncia juridica e eclesiala de Toledo. Comandèt alà bastir un palais arquevescal demorança dels Arquevèsques de Toledo a Alcalá.

Sas marridas relacions amb la reina Urraca e l'aparicion d'un nòu papa, Calixte II, conhat d'Urraca, oncle d'Alfons VII e amic personal de l'avèsque Diego Gelmírez, mermèron son poder: en 1120, per exemple, lo papa Calixte concediguèt la dignitat metropolitana a Santiago de Compostèla, quitament sen tocar la primacia toledana. Moriguèt a Toledo pendent lo mes d'abril de 1128.

Referéncias

• Martínez Taboada, Pilar. «Contexto Histórico de la Reconquista de Sigüenza». Fundación Martínez Gómez-Gordo.