Bérurier Noir èra un grop de punk rock francés de París, separat en 1989 mès que s'èra tornat formar entre 2003 e 2006.

Biografia

modificar

Au debut, entre 1978 e 1982, i èra Les Béruriers, grop rock francés instable pr'amor que los musicians cambian plan sovent. A l'iniciativa dels Béruriers i èra Olaf (Olivier Felingstone), qui en 1983 fondarà lo grop punk francés Ludwig von 88. Olaf fondèt Les Béruriers ambe Stef a la guitarra. Mès Stef te cambia lèu lèu d'estili musical e abandona lo grop fin 1979. Es alavetz remplaçat per François Guillemot[1]. Aital, en 1980, Les Béruriers es compausat de François au cant, de Olaf a la guitarra e de Pierrot a la guitarra tanben. A la plaça d'una batariá, t'emplegan puslèu una maquina ritmica Electro Harmonix. A un moment dat, lo Pierrot es emprisonat per aver desertat de son servici militar. Per lo remplaçar, o demandan a Loran del grop Guernica. Au mes de decembre de 1982, es Olaf que diu far son servici militar : afectat tròp luenh de París, en Alemanha, es obligat d'abandonar Les Béruriers. Alavetz, lo duò François e Loran decidan de portar lo negre del dòl dels Béruriers, e pr'amor d'aquò prenon lo nom de Bérurier Noir per balhar un (supausat) ultime concèrt d'adiu lo 19 de febrièr de 1983 à l'usina de Pali-Kao a París.

Fin finala, la capitada d'aqueste concèrt del 19 de febrièr de 1983 fa que François e Loran ne van balhar en seguida qualques autres, tostemps jos lo nom de Bérurier Noir, e aital, petit a petit, lo grop va ganhar en envergura : puslèu que d'arrèstar, François e Loran van donc contunhar Berurier Noir, François au cant, Loran a la guitarra, la maquina ritmica batiada Dédé coma batariá, e còsta d'els, la raya, musicians adicionals, coristas etc segon las configuracions e las oportunitats.

Es aital que son devenguts a partir de l'album Concerto pour détraqués (1985) un dels grops màgers de la scèna rock en França, e l'esquisofrenia entre lo fait d'èstre eissit del mitan alernatiu punk e una capitada comerciala inatenduda (daubunas de lors cançons coma Salut à toi o L'Empereur Tomato-Ketchup passan a la fin de las annadas 80 sus las quita ràdios generalistas[2]) generarà una tala pression que decidaràn per deontologia de se desseparar, en díser adiu au mes de novembre de 1989 en balhar dos ultimes concèrts a l'Olimpia a París. D'aqueste concèrt d'adiu n'es eissit una version sus l'empont de lor cançon anti-fascista Porcherie (porcatèra), version postuma devenguda culta pr'amor que t'i martèlan a la fin la joinessa qu'emmerda lo front nacional.

Faguèron un petit escandal en 1988 pr'amor que lor an remés lo Bus d'Acier, lo Grand prèmi del rock francés, e au moment de la ceremonia de la remesa, sus l'empont, l'an renegat, an dit que ne volián pas « d'aquesta cagada ».

Entre 1983 e 1989, lo grop sortiguèt quatre albums. Ne sortiguèt tanben un cinquen a l'escadença de lor retorn efemèr entre 2003 e 2006. Dempuèi 2006, Loran jòga de guitarra dins lo grop breton Les Ramoneurs de menhirs.

Dins las annadas 90, François Guillemot a cantat dins Molodoï e produit lo primièr album de Banlieue Rouge.

Discografia

modificar
  • 1984: Macadam massacre
  • 1985: Concerto pour détraqués
  • 1987: Abracadaboum
  • 1989: Souvent fauché, toujours marteau
  • 2006: Invisible

Cançons mai conegudas

modificar
  • Petit agité (1985)
  • Vivre libre ou mourir (1985)
  • Conte cruel de la jeunesse (1985)
  • Les rebelles (1985)
  • Le renard (1985)
  • Salut à toi (1985)
  • La mère Noël (1985)
  • Vive le feu (1985)
  • L’Empereur Tomato-Ketchup (1986)
  • Nuit Apache (1987)
  • S.O.S. (1987)
  • Et Hop (1987)
  • Mineurs en danger (1988)
  • Viêt Nam, Laos, Cambodge (1988)
  • Deux clowns (1989)
  • Scarabée (1989)
  • Camouflage (1989)
  • Porcherie (1990, version enregistrada sus l'empont de l'Olimpia en 1989)

Referéncias

modificar
  1. https://www.lemonde.fr/idees/article/2018/06/18/francois-guillemot-de-berurier-noir-au-cnrs_5317123_3232.html
  2. https://www.anartisanart.com/echoppe/berurier-noir/1297--berurier-noir-l-emprereur-tomato-ketchup-ep-vinyle.html