Bérurier Noir
Bérurier Noir èra un grop de punk rock francés de París, separat en 1989 mès que s'èra tornat formar entre 2003 e 2006.
Biografia
modificarAu debut, entre 1978 e 1982, i èra Les Béruriers, grop rock francés instable pr'amor que los musicians cambian plan sovent. A l'iniciativa dels Béruriers i èra Olaf (Olivier Felingstone), qui en 1983 fondarà lo grop punk francés Ludwig von 88. Olaf fondèt Les Béruriers ambe Stef a la guitarra. Mès Stef te cambia lèu lèu d'estili musical e abandona lo grop fin 1979. Es alavetz remplaçat per François Guillemot[1]. Aital, en 1980, Les Béruriers es compausat de François au cant, de Olaf a la guitarra e de Pierrot a la guitarra tanben. A la plaça d'una batariá, t'emplegan puslèu una maquina ritmica Electro Harmonix. A un moment dat, lo Pierrot es emprisonat per aver desertat de son servici militar. Per lo remplaçar, o demandan a Loran del grop Guernica. Au mes de decembre de 1982, es Olaf que diu far son servici militar : afectat tròp luenh de París, en Alemanha, es obligat d'abandonar Les Béruriers. Alavetz, lo duò François e Loran decidan de portar lo negre del dòl dels Béruriers, e pr'amor d'aquò prenon lo nom de Bérurier Noir per balhar un (supausat) ultime concèrt d'adiu lo 19 de febrièr de 1983 à l'usina de Pali-Kao a París.
Fin finala, la capitada d'aqueste concèrt del 19 de febrièr de 1983 fa que François e Loran ne van balhar en seguida qualques autres, tostemps jos lo nom de Bérurier Noir, e aital, petit a petit, lo grop va ganhar en envergura : puslèu que d'arrèstar, François e Loran van donc contunhar Berurier Noir, François au cant, Loran a la guitarra, la maquina ritmica batiada Dédé coma batariá, e còsta d'els, la raya, musicians adicionals, coristas etc segon las configuracions e las oportunitats.
Es aital que son devenguts a partir de l'album Concerto pour détraqués (1985) un dels grops màgers de la scèna rock en França, e l'esquisofrenia entre lo fait d'èstre eissit del mitan alernatiu punk e una capitada comerciala inatenduda (daubunas de lors cançons coma Salut à toi o L'Empereur Tomato-Ketchup passan a la fin de las annadas 80 sus las quita ràdios generalistas[2]) generarà una tala pression que decidaràn per deontologia de se desseparar, en díser adiu au mes de novembre de 1989 en balhar dos ultimes concèrts a l'Olimpia a París. D'aqueste concèrt d'adiu n'es eissit una version sus l'empont de lor cançon anti-fascista Porcherie (porcatèra), version postuma devenguda culta pr'amor que t'i martèlan a la fin la joinessa qu'emmerda lo front nacional.
Faguèron un petit escandal en 1988 pr'amor que lor an remés lo Bus d'Acier, lo Grand prèmi del rock francés, e au moment de la ceremonia de la remesa, sus l'empont, l'an renegat, an dit que ne volián pas « d'aquesta cagada ».
Entre 1983 e 1989, lo grop sortiguèt quatre albums. Ne sortiguèt tanben un cinquen a l'escadença de lor retorn efemèr entre 2003 e 2006. Dempuèi 2006, Loran jòga de guitarra dins lo grop breton Les Ramoneurs de menhirs.
Dins las annadas 90, François Guillemot a cantat dins Molodoï e produit lo primièr album de Banlieue Rouge.
Discografia
modificar- 1984: Macadam massacre
- 1985: Concerto pour détraqués
- 1987: Abracadaboum
- 1989: Souvent fauché, toujours marteau
- 2006: Invisible
Cançons mai conegudas
modificar- Petit agité (1985)
- Vivre libre ou mourir (1985)
- Conte cruel de la jeunesse (1985)
- Les rebelles (1985)
- Le renard (1985)
- Salut à toi (1985)
- La mère Noël (1985)
- Vive le feu (1985)
- L’Empereur Tomato-Ketchup (1986)
- Nuit Apache (1987)
- S.O.S. (1987)
- Et Hop (1987)
- Mineurs en danger (1988)
- Viêt Nam, Laos, Cambodge (1988)
- Deux clowns (1989)
- Scarabée (1989)
- Camouflage (1989)
- Porcherie (1990, version enregistrada sus l'empont de l'Olimpia en 1989)