Anglés mejan
|
Englisch, Inglis, English
Anglés mejan
| |
|---|---|
 Una pagina dels Contes de Canterbury, escrich per Geoffrey Chaucer al sègle XIV. |
|
| Periòde | sègle XI - sègle XV |
| Lengas filhas | anglés premodèrn, scòts, yola e fingalian |
| Parlat en | Anglatèrra, d'unas regions del País de Galas, lo sud-èst d'Escòcia, e un pòc en Irlanda. |
| Parlat per | lenga anciana - 0 personas |
| Tipologia | Flexionala |
| Familha lingüistica | lengas indoeuropèas > lengas germanicas > lengas germanicas occidentalas > lengas ingvaeonicas > lengas anglofrisianas > lengas anglicas > anglés mejan |
| Grop | I (lenga individuala) |
| Estatut oficial | |
| ISO 639-2 | enm (en) |
| ISO 639-3 | enm (en) |
| ISO 639-6 | meng (en) |
| Parent | ango (en) |
L'anglés mejan es lo nom balhat pels lingüistas a divèrsas formas de la lenga anglesa parladas entre la conquista normanda d'Anglatèrra en 1066 e aperaquí l'an 1470, quand lo Chancery Standard, una forma d'anglés basada sus lo qu'es parlat a Londres, venguèt a s'espandir, ajudat per l'introduccion de l'estampariá en Anglatèrra per William Caxton dins los ans 1470, e pus tard per Richard Pynson. D'aquel temps, lo dialècte northumbrian (prevalent dins lo nòrd d'Anglatèrra) parlat al sud-èst d'Escòcia se devolopèt en Scots. L'anglés parlat aprèp aquesta epòca, fins en 1650, es sonat Early Modern English.