Teatre de la crudeltat
Lo Teatra de la crudeltat es un tèrme introduit per Antonin Artaud per designar la forma dramatica que trabalhaba dins son ensag Lo teatre e son doble. Amb « crudeltat » cal entendre « sofriment d'existir ». L'actor deu montat sus scèna coma un supliciat sus son lenhèr. Segon Artaud, lo teatre deu cobrir sa dimension sacrada, metafisica et portar lo spectator fins a l'estransi.
Importància de la mesa en scèna modificar
Segon Artaud, per que lo teatre torna venir grèu e que los eveniments lo despassan pas, lo teatre deu abandonar lo primat de l'autor per aquel del meteire en scèna. Los mots devon pas èsser utilizats per çò que son, mas puslèu «dins un sens incantatòti, vertadièrament magic – per lor forma, lors emanacions sensiblas e pas mai sonque per lor sens»[1]. «s’agís pas de spprimir la paraula articulada, mas de donar als mots a pauc près l’importància qu’an dins los sòmis»[2].
S'alunhant del tèxte, Artaud vòl s'alunhar del realisme per butar lo teatre a daissar de «terminar a nos far penetrar dins l’intimitat de qualques fantòchas» [3] e «de l’arrancar a son trepejament psicologic e uman» [4]
Pèças modificar
Lo primièr e unic espectacle de la crudeltat es la tragèdia Los Cenci (tragèdia de quatre actes e dètz tablèu segon Shelley e Stendhal). La representacion se faguèt lo 6 de mai de 1935 al Teatre de las Folies-Wagram. Artaud avoa qu'aquela pèça n'aparten pas vertadièrament al teatre de la crudeltat mas l'anoncia e lo prepara. La pèça es basada sul movement de la gravitacion. Artaud escriguèt dins la Bèstia negra n°2 del 1èr de mai de 1935: «Per Los Cenci, me sembla que lo teatre torna a son plan e que torna trobar aquela dignitat gaireben umana sens que es pas util de destorbar l'espectator.»
Michel de Ghelderode es un autor se podent revendicar coma fasent partida del teatre de la crudeltat.
Un autre espectacle sovent religat al teatre de la crudeltat es aquel de Purificats (1999) de Sarah Kane.
Notas e referéncias modificar
- ↑ Artaud, Antonin.1964. Lo teatre e son doble. (fr) Le théâtre et son double. Paris : Gallimard. p.189
- ↑ Artaud, Antonin.1964. Lo teatre e son doble. (fr) Le théâtre et son double. Paris : Gallimard. p.142
- ↑ Artaud, Antonin.1964. Lo teatre e son doble. (fr) Le théâtre et son double. Paris : Gallimard. p.129
- ↑ Artaud, Antonin.1964. Lo teatre e son doble. (fr) Le théâtre et son double. Paris : Gallimard. p.136
Bibliographie modificar
- (fr) Antonin Artaud :Le théâtre et son double, Gallimard, Paris, 1938.
- (fr) Antonin Artaud : Le Théâtre de la Cruauté, n°5-6 spécial Artaud de la Revue 84, Paris, 1948
- (fr) Antonin Artaud :Œuvres, Quarto Gallimard, 2004
- (it) Franco Ruffini : I teatri di Artaud. Crudeltà, corpo-mente, Il Mulino, Bologna, 1996.