L’illa de Porcairòla[1] es la pus granda e la pus occidentala dei tres illas d'Ieras situadas au larg de Provença.

Mapa topografica de Porcairòla

Ten una superfícia de 12,54 km2, una forma en arc orientat èst-oèst ambé de còstas descopadas, de 7,5 km de lòng per 3 km de larg. Lo vilatge de Porcairòla, au fons d'una rada, a bailat lo nom a l'illa tota entièra e fuguèt creat a partir de 1820, lo far en 1837 e la glèisa en 1850. La còsta nòrd es formada de plajas de sabla cobèrtas de pins, de brucs e de nertas odoriferantas ; la còsta sud, de bauç. Lo parc nacionau de Pòrt-Cròs gera 75 % de l'illa dempuèi 1971 e administra dempuèi 1979 lo Conservatòri botanic nacionau mediterranèu de Porcairòla.

L'illa fa partit de la comuna d'Ieras.

Luòcs e monuments

modificar
  • La glèisa de Santa Anna ten un curiós camin de crotz fach au coutèu per un soudat.
  • La calanca de l'Ostau de Dieu, nomenada atau per lei pescadors perqu'es lo solet abric de la còsta sud.
  • Lo castèu de Sant Agata dau sègle XVIen. En 1793, los anglés prenguèron l’illa .
  • Lo fòrt dau Grand Langostier, proprietat dau Conservatòri dau litorau e restaurat dempuèi 1998 per lo doctor Paul Vuillard[2].
  • Lo fòrt de la Repentança bastit au sègle XIXen e transformat en monastèri ortodòxe.
  • Lo far dau cap d'Arma, situat a la poncha extrèma sud portant lo mème nom.
  • Lo molin, datant dau sègle XVIIIen e restaurat en 2007[3],[4].

Galariá

modificar

Referéncias

modificar
  1. Frederic Mistral, Lo Tresaur dau Felibritge Pourqueirolo, Pourcairolo
  2. Le fort du Grand Langoustier
  3. Le Moulin de Porquerolles, Son histoire
  4. Site de Pierre Laurès : Les Chemins de Porquerolles