Les Inconnus
Les Inconnus (los inconeguts) es un trio comic francés compausat de Didier Bourdon,[1] Bernard Campan[2] e Pascal Légitimus.[3] Èran cinc a l'origina, ambe Smaïn e Seymour Brussel.
Lo trio ven fòrça popular dins las annadas 1990 gràcias a sa celèbra emission parodica La Television dels Inconeguts.
Les Inconnus an participat tanben a mantuns filmes populars en França : Les Trois Frères (sortit en 1995), Le Pari (sortit en 1997, sens Pascal Légitimus) o encara Les Rois Mages (sortit en 2001).
Les Inconnus son los sols artistas a aver emportat las grandas recompensas francesas dins quatre domenis artistics diferents : lo Molière pel teatre, lo César pel cinèma (pel filme Los Tres Fraires) , lo 7 d'or per la television, e la Victòria de la musica (melhor espectacle e melhora video en 1991).
Biografia
modificarDidier Bourdon, Bernard Campan, Pascal Légitimus, Seymour Brussel e Smaïn, aprendisses comedians a la debuta de las annadas 1980, se crosan sovent en frequentant los meteisses cafè-teatres parisencs. Se retròban en 1982 dins l'emission Lo Teatre de Bouvard sus Antenne 2, una emission de scenetas plan populara ont i jogan d'umoristas debutants.
A l'arrèst de l'emission, decidisson de perseguir lor carrièra amassa. Lo grop es oficialament creat lo 23 de junh de 1984. Se nomman Los Cinc. Viran un primièr film, Le téléphone sonne toujours deux fois, sortit en 1985, una comèdia parodica de film negre, qu'es una malescaduda. Smaïn quita alavetz lo grop e comença una carrièra sòlo.
En 1987, debutan sus scèna cap a 46 espectators sonque dins una sala de 1 000 plaças, pr'aquò un an mai tard, fan sala comola.
En 1987 e 1988, lo qüatuor anima una emission sus la ràdio Euròpa 1 : Los Inconeguts de l'aprèp-miègjorn. Seymour Brussel se tira a n'aquesta periòda.
De mai a setembre de 1989, los Inconeguts, redusit al trio Bourdon, Campan e Légitumus, fan sala comola cada ser al Teatre del Palais-Royal ambe lor espectacle Au secours, tout va mieux, ambe entre autres la sceneta venguda culta Télémagouilles (ambe lo famós « Stéphanie de Monaco ! »).
En 1990, tornan a la television e lançan La Television dels Inconeguts en primièra partida de serada sus la cadena Antenne 2. Aqueste programa, difusat del 19 de març de 1990 al 9 de genièr de 1993, a rason de dos o tres numèros per an, prepausa una seria de scenetas parodiant en particular las emissions las mai en vòga del moment. La sceneta Isabelle a les yeux bleus, parodia d'una cançon e d'entrevista de grops alavetz populars tendéncia new wave coma Partenaire Particulier o Indochine, ven un vertadièr fenomèn de societat. D'un biais general, l'emission obten una capitada colossala, realizant de plan fòrtas audiéncias, fòrça autras scenetas venon cultes (Los caçaires, Fòrt Budèls, Los Envasidors, Viratz cobles...). Lors cançons parodicas venon quitament de tubes en França : Auteuil Neuilly Passy e Rap tout en 1991, C'est toi que je t'aime e Vice et versa en 1992, Chanson hard-rock en 1993...
En 1995, se lançan dins lo cinèma ambe Les Trois Frères, puèi Le Pari e L'Extraterrestre (pr'aquò sens Pascal Légitimus), Les Rois Mages, Madame Irma (sens Bernard Campan), Les Trois Frères : le retour.