Guèrra de Succession de Bretanha
|
Guèrra de Succession de Bretanha
| |
|---|---|
 | |
| Informacions generalas | |
| Data | 1341 - 1364 |
| Luòc | Bretanha |
| Eissida | Victòria de l'Ostau de Montfòrt (tractat de Guerande) |
| Belligerants | |
 Partisans de l'Ostau de Montfòrt |
Partisans de l'Ostau de Blois |
.svg){kind=small}
La Guèrra de Succession de Bretanha se debanèt de 1341 a 1364. Opausèt per la succession au tròne de Bretanha lei partisans de l'Ostau de Montfòrt ai partisans de l'Ostau de Blois. En causa dau debanament simultanèu de la Guèrra de Cent Ans e de la posicion estrategica de Bretanha entre França e leis illas britanicas, cada camp recebiguèt l'ajuda de França (Ostau de Blois) o d'Anglatèrra (Ostau de Montfòrt). Lo conflicte s'acabèt en 1364 durant la batalha d'Auray onte moriguèt lo cap de l'Ostau de Blois.
Pasmens, Anglatèrra aprofichèt pas lo succès de son aliat còntra lei Francés. D'efèct, en causa de sa frontiera comuna ambé lo rèi de França, Bretanha preferiguèt abandonar la causa anglesa e s'aliar ambé lei Francés. Un nombre important de chivaliers bretons, coma du Guesclin, van alora participar ai succès dei campanhas de Carles V de França.