Fritz Krüger

Fritz Krüger (Grodk, Lusàcia Bassa, 7 de decembre de 1889 - Mendoza, Argentina, 17 d'agost de 1974) foguèt un ispanista e romanista alemand.

Cargat de filologia romanica a l'Universitat d'Amborg entrò 1945, foguèt licenciat pels aliats pr'amor de son adesion al partit nazi. Li calguèt emigrar a Argentina, per tornar trabalhar: lai foguèt professor a l'Universitat Nacionala de Cuyo (a Mendoza) e ont demorèt fins a la mòrt.

Sa tèsi, en 1910 a l'Universitat de Giessen, estudiava los limits entre lo catalan e l'occitan.^[1] Sas conclusions pro documentadas que trantalhava pas a anar sul terrenc, foguèron pas totas represas pels especialistas de l'occitan coma Ronjat e Alibèrt, mas foguèron tornar descobèrtas e expleitadas per los catalanistas e occitanistas contemporanèus (coma Claudi Balaguer^[2]).

Après la tèsi, se virèt cap a las relacions entre la lenga e la cultura materiala, mai que mai dins los airals de mai accedir al nòrd de l'estat espanhòl. Sos estudis aguèron una influéncia de las grandas sus las òbras de maites, coma José Miguel de Barandiarán e Ramon en Violant e Simorra. Deguèt far la Primièra Guèrra Mondiala e poguèt pas sosténer sa tèsi d'abilitacion abans 1919, a Amborg, amb Bernhard Schädel. Lai venguèt professor en 1924 e prenguèt en 1927 la succession de Schädel. Venguèt membre del partit nacionalsocialista alemand en mai de 1937.

Contunhèt son òbra linguistica en Argentina, ont ajudèt a espandir una romanistica modèrna e dobèrta. D'un vejaire politic, foguèt reabilitat pels biografs contemporanèus.

Òbras

"Sprachgeographische: Untersuchungen in Languedoc und Roussillon", Revue de dialectologie romane III (1911) pp. 144-183 e pp. 287-338, IV (1912) pp. 1-15 e V (1913) pp. 1-88.
El dialecto de San Ciprián de Sanabria : monografía leonesa, Madrid 1923.
Einführung in das Neuspanische, Leipzig, 1924.
Die Hochpyrenäen, 6 vòl., Amborg-Barcelona, 1936-1939.
Lo léxico rural del Noroeste ibérico, Madrid, 1947.
Lo mobilario popular en los países románicos, 3 vòl., Coïmbra, 1959-1963.

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ Publicada en 4 tròces dins la Revue de dialectologie romane, veire la seccion Òbras.
↑ Claudi Balaguer. "Perilhós, l’Occitània perduda de Catalunya" in Jornades de la Secció Filològica de l'Institut d'Estudis Catalans a Ceret (9 i 10 d'octubre de 2015) a cura de Joan Peytaví i Deixona. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans. Secció Filològica, Universitat de Perpinyà. Institut Franco-Català Transfronterer, 2017, ISBN 978-84-9965-380-8

[1] Publicada en 4 tròces dins la Revue de dialectologie romane, veire la seccion Òbras.

[2] Claudi Balaguer. "Perilhós, l’Occitània perduda de Catalunya" in Jornades de la Secció Filològica de l'Institut d'Estudis Catalans a Ceret (9 i 10 d'octubre de 2015) a cura de Joan Peytaví i Deixona. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans. Secció Filològica, Universitat de Perpinyà. Institut Franco-Català Transfronterer, 2017, ISBN 978-84-9965-380-8

[1]

[2]