Jacme Ièr d'Aragon : Diferéncia entre lei versions

Malgrat aquò, Sanç conspirèt mai d'un còp amassa amb d'autres nòbles per far tombar Jacme del poder, de longa sens o capitar. L'acte pus remarcable foguèt d'influenciar e de manipular lo nòble [[Roderic de Liçana]] per fin qu'usurpèsse las tèrras de [[Llop d'Albero]], un autre nòble fidèl a la Corona. Jacme, malgrat sos tretze ans, resolguèt la situacion d'un biais contondent, e Roderic de Liçana, amb de grandas pèrdas, s'anèt refugiar a [[Albarrasí]], dins de domenis qu'èran pas encara someses a la Corona. En seguida, foguèt prepausada la conquèstaconquista d'Albarrasí, pasmens aprèp qualques setmanas de sètge e d'atacas continuas amb dos [[fonèvol]]s e un [[almanjanec]], se descobriguèt una traïson a la Corona, orquestrada per [[Pèire Ferrandes d'Açagra]], senhor d'Albarrasí, e Jacme se deguèt retirar.

De fach, al temps de la dinastia de l'[[Ostal de Barcelona]], ja i aguèt una manca d'ententa entre los reis de la branca de Malhòrca e sos parents, amb las conquèstasconquistas de Malhòrca per [[Pèire II]] e [[Pèire III lo Ceremoniós]]. Al temps de l'[[Ostal de Trastamara]] e de l'[[Ostal d'Àustria]] i aguèt d'enfrontaments que prenguèron un aire de guèrra civila entre los reialmes de Malhòrca i de Valéncia, d'un costat, e lo Principat de Catalonha de l'autre, per la desafeccion majoritària d'aqueste a la monarquia, al temps de [[Joan II de Trastamara]] e de [[Felip IV|Felip III]] (IV de Castelha). Sens un rei exclusiu comun, l'estructura en diferents reialmes menèt a un alunhament progressiu dels reialmes de la Corona d'Aragon, fins a la seuna darrièra collaboracion durant la Guèrra de Succession, amb d'unitats militaras malhorquinas e valencianas que defendèron Barcelona e en la redaccion e desfensa del memorial de greuges nomenat [[Representacion]].