La notacion musicau qu'ei atestada densempuish la civilizacion sumeriana (qui, en escritura cuneirfòrma, be ns' a transmes musica marcada qui ei interpretada uei lo dia). En occident, la musica marcada mei anciana coneguda qu'ei grèca dab, enter autes exemples los [[Imnes de Delfòs]].
Tostemps en occidentOccident (dab exempleexemples paralèlesparallèles en orientOrient) los purmèrs exemples entà notar la musica que hon los [[neuma]]s, a la debuta simplas linhas ascendentas e descendentas qui notavan las orientacions de hautor de la musica, mes shens dar las nòtas precisas ni lo ritmes. Dab lo temps los neumas que vadón mei precís en bèth los hornir linhas qui miaran de cap au [[pentagrama]] modèrne. Dens aqueste procés [[Guido d'Arezzo]], considerat com un deus mei ancians desvolopaires deu solfegi, que betejèbatejè las nòtas dab los lors noms modèrnes.
A partir deu [[sègle XX]], la musica qualificada alavetz de contemporana, qu'arribè au punt experimentau de crear musicas escampantescapant a las possibilitats de notacion deu [[pentagrama]] necesitant apèrs deus navèths (dab la [[musica seriau]], la [[musica concreta]] e la [[musica aleatòria]]).
