Marcela Delpastre : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
mCap resum de modificació |
mCap resum de modificació |
||
Linha 15 :
La prumiera òbra en occitan de la Marcela Delpastre fuguet '''''La lenga que tant me platz''''' :
''E si m’aproisme a la senta taula, voldria ‘na òstia de pan de blat—per comuniar tot per lo còp emb lo bon Dieu e emb la terra—ensemble belament ‘semblats –coma l’alen a la saba daus blats—dins la lenga que tant me platz''.
A partir de queu moment, Marcela Delpastre decidet d’escriure en lemosin, dau Lemosin e sus lo Lemosin. Publiguet dins la revista sus-citada quauques poemas permieg los quaus ''Lo Rossinhòl e l’Eglantina'' e ''Lo chamin de terra''. Per escriure
Au mieg de las annadas 60, la Marcela se metet de collectar e de tornar inventar daus contes tradicionaus lemosins. Lo prumier recuelh fuguet publiat en 1970 jos lo titre '''''Los contes dau Pueg Gerjant'''''. Parallelament ‘la comencet de far òbra d’etnològa de son país emb '''''Le tombeau des ancêtres''' : coutumes et croyances autour des fêtes religieuses et des cultes locaux''.
En 1968 fuguet publiat '''''La vinha dins l’òrt''''', poema primat au concors [[Prèmi Jaufre Rudel|Jaufre Rudel]]. Sa version francesa (''La vigne dans le jardin'') fuguet mesa en teatre en 1969 per la tropa de Radio-Limoges, tropa que
Marcela Delpastre contunhet d’escriure daus poemas, nonmas quauques d’entre ilhs fugueren publiats a l’epòca dins las revistas ''Lemouzi'', ''Traces'', ''Poésie 1'', ''[[Vent Terral]]'', ''Òc''…
En 1974 '''''Los Saumes pagans''''' surtigueren dins la colleccion ''Messatges'' de l’IEO. Qu’es queu recuelh de poemas que la faguet vertadierament
Dins las annadas 1970 la Marcela fai doas rencontras importantas, ‘quelas dau [[Micheu Chapduelh]] e dau [[Jan dau Melhau]]. ‘La participara regularament a lor revista ''[[Lo Leberaubre]]'' ''(per balhar de las raiç au leberon e far corre l’aubre la nuech)''. Delpastre comencet d’estre coneguda (mai que son òbra segurament) daus Lemosins per sas intervencions e sas entrevistas dins la premsa locala (''Limousin Magazine, La Montagne, l’Echo, le Populaire''… ) e mai de tots los occitanistas gràcias a las revistas ''Òc, Occitans'', e subretot ''Connaissance des Pays d’Oc'' (per la pluma d’Ives Roqueta).
Dins sas darnieras annadas, la Marcela avia beucòp trabalhat coma son amic [[Jan dau Melhau]] per far tornar viure e surtir de la polsiera de las centenas de textes inedits.
Sufrenta de la [[malaudia de Charcot]], Marcela Delpastre moriguet lo 6 de belier (feurier) 1998 a sa bòrda d'a Germont, ente era nascuda, ente era totjorn damorada e ente avia totjorn trabalhat.
[[Jan dau Melhau]], son legatari universau, contunha e ‘chaba d’editar tota l’òbra de Delpastre a las edicions ''[[Lo Chamin de Sent Jaume]]''. Los
Poeta, contaira, romanciera mai etnològa, Marcela Delpastre es auei reconeguda coma fasent partida daus dietz escrivans occitans los mai importants dau [[sègle XX|segle XX]] (au costat de [[Joan Bodon]], [[Bernat Manciet]], [[Renat Nelli]], [[Max Roqueta]]). Lo messatge de ‘quela femna, ela qu’a jamais quitat sa terra lemosina, s’espandís a l’universau e parla per tots los òmes, e ‘qu’es ‘quò que fai la fòrça e la beutat de son escritura.
| |||