Amália Rodrigues : Diferéncia entre lei versions

[[Madrid]] la descobrís en [[1942]], seguit de [[Brasil]] dos ans mai tard, ont enregistra un albomalbum. I TORNAR0 sovent, coma a [[París]], ont canta pel primièr còp en [[1949]], çò Carrère, una boita chica. En [[1955]], en jogant dins ''les Amants du Tage'' d'[[Henri Verneuil]], Amália accedís a l'internacional. En [[1956]], l'[[Olympia (París)|Olympia]] la veu sus scèna, prenent la vedetta als Compagnons de la Chanson, a la velha de l'immigracion portuguesa. Seguiràn en seguida l'ABC, [[Bobino (París)|Bobino]]… ont interprèta, en francés ''Aïe mourir pour toi'' de [[Charles Aznavour]] en [[1957]]. Sa preséncia sus scèna e sa votz inimitabla explican son raionament nacional e internacional. Mas la [[revolucion dels ulhets]] de [[1974]] l’empacha de contunhar de cantar lo [[fado]] perque se li repròcha d'aver servit la dictatura de [[António de Oliveira Salazar|Salazar]]. Deu alara esperar que los intellectuals recuperessen lo [[fado]] per resurgir. Mas aquesta incarnacion viventa de l'anma portuguesa parven sens mal a tornar sul davant de la scèna e tre [[1985]], triomfa dins la sala del Coliseu de Lisbona. Decorada pel president de la Republica [[Mario Soares]] en [[1990]], fa sos adius a la scèna e s'installa al [[Portugal]], al tèrm de seissanta ans de carrièra. Amb mai de cent setanta disques a son efectiu, e un dotzenat de filmes, se la compara de còps a [[Maria Callas|la Callas]]. Defunta a [[Lisbona]] lo [[6 d'octobre]] de [[1999]], a l’atge de 79 ans. Los rèstes de la cantaira son estats transportats al [[Panteão Nacional|Panteon Nacional de Lisbona]]. Es la primièra femna, demèst los Portugueses illustres, a i entrar. Sa mòrt es estat un chòc per l'ensemble dels Portugueses. Demòra a jamai l'amna dels portugueses, dessa del fado, incarna la capitada sociala e daissa darrièr ela un pichon nebot qu'òm espèra que reprenga la succession. De nacionalitat portuguesa e francés d'adopcion, Olivier do Nascimento Parente nascut en 1978, a la fibra musicala de la familha mas dins un tot autre genre. Mas coma o confia a un jornalista portugués : "poiriai pas jamai èsser Amalia, e n'en ai pas la volontar ni lo carisme. Desiri far viure ma musica en esperant que rencontre mon public, es tanplan per aquesta rason que me produiriai pas al Portugal....Amalia serà Amalia, e ieu vòli èsser e demorar ieu."