Dins aquò, l'exemple donat per lo [[clergat]] superior, onte la [[corrupcion]] èra quasi endemica dempuei l'afondrament de l'[[Empèri Roman]]<ref>Per exemple, la corrupcion deis [[evesque]]s èra ja un dei factors que permetèt l'implantacion e lo desvolopament dau catarisme en [[Occitània]] au sègle XII.</ref>, èra encara pus edificant per lei teologians pus estacats ai tèxtes sants. D'efiech, dins lo corrent dau sègle XV, la [[papa]]utat abandonèt son ròtle de cap morau e espirituau de la Crestianitat per s'interessar ais afaires [[politica|politics]] e militars d'[[Itàlia]]. Plusors sobeirans pontifes successius menèron ansin de [[guèrra]]s de conquista per agrandir leis [[Estats Pontificaus]]. Dins lei cas pus extrèms, coma aqueu d'[[Alexandre VI|Alexandre VI Borgia]] ([[1492]]-[[1503]]), utilizèron lei mejans de la [[Glèisa Catolica|Glèisa]] per assaiar de constituïr de principats au profiech de sa familha.
==== L'afebliment de la papautat ====
[[Fichièr:Josef Mathauser - Bitva u Lipan roku 1434.jpg|thumb|right|Batalha de Lipany durant la darriera crosada hussita.]]
L'afebliment de la papautat venguèt una realitat a partir dei sègles XIV-XV en causa de la corrupcion que se desvolopèt dins la Glèisa. Seis aspècts principaus regardèron la vida personala dau papa, sovent paire d'un o d'uneis enfants, e seis preocupacions politicas principalament centradas sus l'agrandiment deis Estats pontificaus. Per exemple, lo papa Innocent VIII utilizèt sei poders religiós per afeblir seis adversaris coma lo reiaume de Nàpols que son sobeiran foguèt excomunicat en [[1489]]. Aquò entraïnèt l'afebliment de la dimension morala e universala de la politica papala e lei reiaumes pus poderós de l'epòca, especialament [[França]], aprofichèron la situacion per prendre o renforçar lo contraròtle dei clergats nacionaus. Ansin, la papautat foguèt pas capabla d'arrestar lo desvolopament deis eresias qu'apareguèron au sègle XV en Euròpa Centrala. Per exemple, aquela de Jan Hus s'acabèt après un conflicte lòng e acarnat (Crosadas ussitas de [[1420]] a [[1433]]) permetent ai Chècs de gardar de practicas religiosas diferentas dau catolicisme mostrant que, d'ara endavant, lo poder papau podiá èstre escomés victoriosament.
=== Lei dificultats d'una reforma intèrna de la Glèisa ===
