Iòssif Stàlin : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Linha 48 :
==== Enfança ====
Iòssif Vissariònovich Jogachvili nasquèt en [[Georgia (Caucàs)|Georgia]], a [[Gòri]], lo 3 d'abriu de [[1878]] dins una familha paura<ref>Èra lo tresen enfant de sei parents mai seo dos fraires ainats èran mòrts fòrça joves.</ref>. Son paire, Vissarion, èra pegòt. Òme brutau, foguèt obligat de quitar la vila per trabalhar dins una usina de [[cauçadura]]s de [[Tbilissi|Tiflis]] (uei [[Tbilissi]]).
==== Lo seminari e la descubèrta de la politica ====
Linha 54 :
Iòssif Jogachvili estudièt au seminari de [[1894]] a [[1899]]. Aqueu periòde de sa vida es mau conegut franc de quauqueis aspècts generaus. La disciplina de l'endrech èra dura e l'agitacion politica importanta. D'efèct, a la fin dau sègle XIX, un corrent [[nacionalisme|nacionalista]] [[Georgia (Caucàs)|georgian]] s'opausava au regime tsarista e leis idèas revolucionàrias èran ben conegudas dei classas educadas. Per exemple, en [[1886]], lo cap de l'establiment èra estat tuat per un estudiant excluch.
Dins una tala atmosfèra, Iòssif Jogachvili descurbiguèt tant la [[politica]] que la [[religion]] e semblèt sustot s'interessar a la premiera. Tre [[1895]], publiquèt un poèma [[patriotisme|patriotic]] dins la revista nacionalista ''Iberya'' e comencèt de legir de tèxtes « subversius ». En particular, recebèt una punicion per aver legit ''Lei Trabalhaires de la mar'' de [[Victor Hugo]].
=== Lo periòde revolucionari ===
Linha 60 :
==== La clandestinitat ====
Après son expulsion dau seminari, Iòssif Jogachvili conoguèt doas annadas malaisadas avans d'intrar dins la clandestinitat en [[1901]]. Levat quauquei periòdes limitats, i demorèt fins a [[1917]]. I descurbiguèt l'òbra de [[Karl Marx]] e rompèt ambé lei [[nacionalisme|nacionalistas]] de [[Messame-Dassi]]. En [[1901]], s'installèt dins la vila industriala e portuària de [[Batumi]] onte prenguèt lo subrenom de Koba. I participèt a la creacion dau jornau ''Brdzola'' (« La lucha » en [[occitan]]). Arrestat un premier còp en abriu de [[1902]], foguèt condamnat a tres ans de desportacion mai s'enfugiguèt en genier de [[1904]]. Enterin, a partir de [[1903]], comencèt de promòure lei tèsis dau [[Partit obrier sociau democrata de Russia]] (POSDR).
==== La Revolucion de 1905 ====
Linha 66 :
{{veire|Revolucion Russa de 1905}}
En [[1905]], après lei desfachas en [[Orient]] còntra [[Japon]], l'[[Empèri Rus]] conoguèt un periòde d'agitacions, de grèvas e de manifestacions. Per amaisar la situacion, lo [[govèrn]] de [[Nicolau II de Russia|Nicolau II]] utilizèt la repression mai deguèt tanben far de concessions a certanei movements reformistas. Koba-Jogachvili participèt activament a l'agitacion en [[Caucàs]] e foguèt elegit delegat a la conferéncia nacionala dau partit bolchevic organizada a [[Tammerfors]] en [[Finlàndia]]<ref>[[Finlàndia]] fasiá alora partida de l'[[Empèri Rus]].</ref>. Aquò li permetèt de rescontrar [[Lenin]] per lo premier còp e de viatjar en [[Euròpa]]. Ansin, de [[1906]] a [[1907]], anèt a [[Estocòlme]] e a [[Londres]] per participar
Après aqueu periòde, s'installèt a [[Bakó]] en [[Azerbaitjan]]. La vila èra venguda un important centre [[petròli|petrolier]] ambé d'obriers d'originas variadas ([[Russia|Rus]], [[Azerbaitjan|Azèris]], [[Armenia|Armènis]], [[Georgia (Caucàs)|Georgians]]...). Ambé [[Stepan Chaumian]] ([[1878]]-[[1918]]) dich « lo Lenin de Caucàs », organizèt leis activitats dei Bolchevics en Caucàs e [[Bakó]] venguèt lo centre principau dau partit dins la region. Lo ròtle de Koba-Jogachvili foguèt fòrça important dins leis activitats de propaganda e dins l'organizacion d'accions violentas còntra de [[banca]]s per finançar lo partit. Pasmens, lei relacions ambé [[Stepan Chaumian|Chaumian]] se desgradèron rapidament. Son arrestacion permetèt de reglar lo problema mai Koba-Jogachvili foguèt sospichat d'aver denonciat son rivau a la polícia tsarista.
==== Leis arrestacions succesivas e l'ascension au sen dau Partit ====
De [[1908]] a [[1917]], Koba foguèt arrestat mai d'un còp e regularament desportat. Aquò renforcèt son influéncia au sen dau Partit coma un dei caps principaus dei
Durant aqueu periòde, Koba venguèt mai e mai important entre lei
=== La presa dau poder ===
Linha 80 :
==== Lei Revolucions de 1917 e lo sostèn a Lenin ====
En febrier-març de [[1917]], lo succès de la [[Revolucion de Febrier]] entraïnèt l'abdicacion dau tsar [[Nicolau II de Russia|Nicolau II]] e la formacion d'un [[govèrn]] provisòri dirigit per lo [[Georgy Lvov|prince
En l'abséncia de [[Lenin]], Stàlin assegurèt ''[[de facto]]'' un ròtle fòrça important au sen de la direccion dau Partit e au sen de
En julhet de [[1917]], la revirada de jornadas revolucionàrias afebliguèt lo
Après aqueleis eveniments, lo govèrn provisòri èra fòrça feble e
==== La Guèrra Civila e la fondacion de l'URSS ====
Linha 94 :
[[Fichièr:Guèrra civila russa.png|thumb|right|Esquèma generau de la [[Guèrra Civila Russa]] sus lo teatre [[Euròpa|europèu]].]]
De [[1918]] a [[1923]], [[Russia]] conoguèt un periòde de [[Guèrra Civila Russa|guèrra civila saunosa]] marcat per l'afrontament entre lei Roges (lei bolchevics), lei Blancs (coalicion eteroclita gropant
D'efèct, après la [[Revolucion d'Octòbre]], Stàlin fasiá partida de l'executiu dau Comitat centrau – organ format de [[Lenin]], de [[
* l'[[egalitat]] e la sobeiranetat dei pòbles de [[Russia]].
* lo [[drech]] dei pòbles de [[Russia]] de dispausar d'elei meteissei e formar un estat [[independéncia|independent]].
* la supression de totei lei privilègis nacionaus ò [[religion|religiós]].
* lo liure desvolopament dei minoritats [[Nacionalitat|nacionalas]] e dei grops [[etnia|etnics]] poblant lo territòri rus.
Pasmens, l'aplicacion d'aquelei resolucions foguèt pas totjorn aisada car dins mai d'una region de [[Caucàs]], de [[Finlàndia]] ò d'[[Euròpa]] de l'Èst, lei bolchevics èran febles e atacats per de movements [(nacionalisme|nacionalistas]] de drecha sostenguts per de poissanças estrangieras<ref>De mai, son aplicacion dins lei regions tengudas per lei bolchevis puei per lo govèrn sovietic èra variabla. D'un biais generau, lo desvolopament foguèt encoratjat dins lo corrent deis ans 1920. Puei, de [[1930]] a la mòrt de Stàlin, la russificacion foguèt en partida restaurada dins mai d'una region.</ref>.
Durant aqueu periòde, Stàlin sostenguèt fidelament [[Lenin]], compres quand lo cap de la revolucion foguèt més en minoritat a prepaus dei negociacions amb [[Alemanha]]. Puei, foguèt cargat de protegir l'avitalhament dei regions tengudas per lei Roges. Durant l'estiu de [[1918]], deguèt donc participar, coma [[comissari politic]], a la defensa de [[Tsaritsyne]] (la futura Estalingrad) còntra leis armadas blancas. Lei combats durèron fins a octòbre-novembre e s'acabèron per una victòria importanta deis armadas rojas. Aquel episòdi permetèt tanben a Stàlin de formar un grop de fidèus qu'anavan tenir un ròtle important dins sa conquista dau poder entre [[1922]] e [[1928]]. En mai d'aquò, comencèt de s'opausar a [[
Après aqueu succès, Stàlin foguèt mandat sus d'autrei frònts, totjorn coma [[comissari politic]]. En [[1919]], luchèt còntra lo [[generau]] [[Anton Denikine]] e en [[1920]], foguèt mandat en [[Polonha]]. Dins aqueu segond cas, son comandament foguèt marrit e foguèt en partida responsable de la desfacha [[URSS|sovietica]] a l'entorn de [[Varsòvia]]. Aquò agravèt l'antagonisme ambé [[
==== L'afiermacion de Stàlin sus lo Partit ====
Fòrça malaut a partir de [[1922]], [[Lenin]] se retirèt largament deis afaires publics fins a sa [[mòrt]] en [[1924]]. Durant aqueu periòde, lo partit bolchevic s'institucionalizèt mai sei caps gardèron lei reflèxes deis annadas de clandestinitat e de complòts. Una lucha fòrça dura aguèt donc luòc entre lei caps principaus dau partit per la succession de [[Lenin]]. Se presentant coma l'eiretier naturau dau fondator de la revolucion, Stàlin capitèt de'n sortir venceire en [[1928]]. Dins
Lo fondament de son succès foguèt sa posicion de secretari generau dau partit. Stàlin i foguèt elegit lo 3 d'abriu de [[1922]]. Lo pòste èra novèu e orientat vèrs la gestion de la vida administrativa dau partit. Pasmens, anava rapidament prendre una gròssa importància. Fatigat, [[Lenin]] lo comprenguèt en decembre de [[1922]], l'escriguèt dins de nòtas publicadas après sa mòrt sota lo nom de [[testament de Lenin]]. Pasmens, en causa de sa [[malautiá]], poguèt pas intervenir còntra son ancian protegit.
Lo combat vertadier comencèt en octòbre de [[1924]] ambé d'accusacions d'activitat fraccionala e de projèctes economics erronèus dirigidas còntra [[Trotski]]. En mai d'aquò, Stàlin utilizèt sa posicion de secretari generau per nomar pauc a pauc lei partisans de [[Leon Trotski|Trotski]] a l'estrangier ò dins de regions alunchadas. Son rivau foguèt ansin pauc a pauc isolat e, en genier de [[1925]], una premiera resolucion dau Comitat centrau, sostenguda per Stàlin, [[Lev Kamenev]] e [[Grigori Zinoviev]] ([[1883]]-[[1936]]), condamnèt leis opcions politicas defendudas per [[
En delà dei conflictes personaus entre leis eiretiers de [[Lenin]], aquelei luchas intèrnas èran motivadas per de questions regardant l'evolucion de la revolucion. Òr, après la revirada dei movements revolucionaris dins leis autrei país, l'internacionalisme de [[Lenin]] e de [[Trotski]] semblava perilhós car la poissança militara deis estats capitalistas èra largament superiora an aquela de l'[[URSS]]. De mai, la militarizacion de la societat defenduda per Trotski èra gaire populara. Ansin, Stàlin, defensor de l'idèa d'una revolucion unicament en [[URSS]] e d'una concepcion « moderada » – es a dire entre la senèstra de Trotski e la drecha de Kamenev – foguèt pus aisament sostengut per la majoritat dau partit. Lei sòcis dau [[partit]], onte la burocràcia començava de prendre lo poder, sostenguèron tanben Stàlin per de rasons materialas.
=== De la presa dau poder a la Segonda Guèrra Mondiala ===
Linha 123 :
A la fin de [[1927]], l'autoritat de Stàlin sus lo partit èra venguda incontestabla e la construccion dau [[comunisme|socialisme]] dins un país solet venguèt lo mòt d'òrdre. Pasmens, en despiech de sa victòria, lei bolchevics demoravan relativament febles e avián de dificultats importantas per dirigir lo país. D'efèct, lo partit, supausat èsser la basa de la revolucion, n'aviá pas lei capacitats. Premier, lei luchas de succession e lei combats de la guèrra avián entraïnat l'eliminacion ò la mòrt de quadres experimentats. Ansin, se lo nombre de sòcis èra tres còps pus grand en [[1929]] qu'en [[1924]], lo nivèu de formacion e l'experiéncia politica dei recrutas èran febles.
Dins aquelei condicions, lo partit podiá pas èsser l'otís que necessitava lei cambiaments radicaus e rapides dau projècte politic de Stàlin. Per lo remplaçar, decidèt donc de s'apielar sus la « Comission extraordinària » (Tcheka), polícia politica provisòria instaurada per [[Lenin]] durant la guèrra civila. Inicialament au servici de la revolucion e destinada a
==== L'industrializacion e la collectivizacion ====
A la fin deis ans 1920, Stàlin comencèt una politica d'industrializacion accelerada de l'[[URSS|Union Sovietica]]. D'efèct, en [[1929]], lo país èra encara largament rurau amb un taus d'urbanizacion de solament 20%. Pasmens, lei dificultats èran importantas car ges de país estrangier èra desirós d'investir en [[URSS]]. Lei ressorsas devián donc venir de l'interior e Stàlin decidèt d'utilizar lei capitaus de la paisanariá. Aquò prenguèt la forma de la collectivizacion fòrçada dei tèrras.
L'aplicacion d'aquela politica foguèt menada violentament e a la lèsta. Comencèt en genier de [[1930]] quand Stàlin ordonèt la « liquidicacion dei kulaks coma classa ». Lei kulaks èran de païsans aisats, pas totjorn presats per lo rèsta dau mond rurau. Dins aquò, la sasida dei bens ruraus regardèt la quasi totalitat dei païsans sovietics e se turtèt donc a una viva resisténcia. Pièger, la collectivizacion desorganizèt lei rets de produccion e entraïnèt de faminas grèvas que culminèron en [[1932]]-[[1933]]. Causèron la mòrt de plusors milions de personas, especialament en [[Ucraïna]] e en [[Cazacstan]].
Maugrat aquela catastròfa, la planificacion dei mejans economics e dei ressorsas permetèron de concentrar lei fòrças sus lei sectors decisius de l'industria pesuca. Gràcias a la mobilizacion de tota la societat, permetèt de capitar l'industrializacion accelerada dau país. Avans la [[Segonda Guèrra Mondiala]], l'[[URSS]] venguèt ansin una
==== La politica de terror e lei purgas ====
Se la politica economica de Stàlin enregistrèt mai d'un succès en matèria d'industrializacion, son autoritarisme se turtèt a un nombre creissent de [[comunisme|comunista]]s. Per reprimir aquela oposicion – dispersada après l'eviccion de l'ala drecha dau partit en [[1929]] – lei poders de l'aparelh policier foguèron renforçats e la polícia politica, dicha [[NKVD]] a partir de [[1934]], se desbarrassèt de totei leis adversaris e critics politics dau regime gràcias a sei descubèrtas de complòts e de rets de sabotatge, reaus ò imaginaris. En parallèl, la propaganda dau regime establiguèt un culte de la personalitat Stàlin depintat coma la fònt de totei lei succès de l'[[URSS]].
En decembre de [[1934]], l'[[assassinat]] de [[Serguei Kírov]] ([[1886]]-[[1934]]), secretari dau partit de [[Leningrad]], marquèt lo començament d'una politica de terror pus sistematica. A partir de [[1936]], de purgas toquèron totei lei sectors de la societat coma lo partit, l'administracion, l'armada, lei mitans [[culturau]]s e mai de particulars. Lo movement culminèt ambé lei [[procès de Moscòu]] que li permetèt de condamnar a mòrt la màger part dei caps politics e militars de la Revolucion de [[1917]] e de la guèrra civila ([[Grigori Zinoviev]], [[Lev Kamenev]], lo manescau [[Mikhail Tukhachevsky|Tukhachevsky]]...) que foguèron accusats de complòts
Lo bilanç de la politica de terror deis ans 1930 es pasmens mau conegut car lei recèrcas dònan d'estimacions fòrça diferentas. Segon leis archius dau [[KGB]], i aguèt aperaquí {{formatnum:682000}} execucions durant lei purgas de [[1936]]-[[1938]]. Lo nombre d'arrestacions es pauc clar – es probablament inferior a un milion per an – mai la populacion dei camps dau Gulag passèt de 1,2 a 1,9 milions de personas entre [[1937]] e [[1938]]<ref>Un liame entre lo nombre d'arrestacions e l'aumentacion dau nombre de presoniers es malaisat d'establir car i aviá dins lei camps dau Gulag un nombre important d'arribadas e de liberacions.</ref>. De mai, i aguèt benlèu {{formatnum:140000}} mòrts dins lei camps durant leis ans [[1936]]-[[1938]]. Lo bilanç de la collectivizacion dei tèrras es encara pus malaisat d'establir. Lo nombre d'executats sembla relativament feble ({{formatnum:30000}}) mai aperaquí 4 milions de païsans foguèron desportats e {{formatnum:600000}} moriguèron durant aquelei transferiments. Sustot, lei faminas causèron la mòrt de 5 a 7 milions de Sovietics, principalament en [[Ucraïna]].
Linha 147 :
[[Diplomacia|Diplomaticament]], avans [[1938]], Stàlin assaièt de mantenir un raprochament estrategic ambé lei [[democracia]]s occidentalas per tenir la menaça de l'[[Alemanha]] [[Nazisme|nazi]]. Pasmens, après lo refús francobritanic de signar un acòrd militar e economic e, sustot, après l'abandon de [[Checoslovaquia]], Stàlin decidèt de venir neutre e de ganhar de temps. Per aquò, acceptèt de negociar ambé [[Adolf Hitler|Hitler]] un partiment de l'[[Euròpa Orientala]]. Aquò li permetiá de renfòrçar sei defensas frontalieras ambé l'annexion de territòris suplementaris e d'estendre l'influéncia sovietica. La signatura dau pacte germanosovietic d'aost de [[1939]] foguèt la basa d'aquela politica.
Premier, l'[[URSS]] participèt donc a l'invasion de [[Polonha]] en setembre de [[1939]] e ne recebèt la mitat orientala. Puei, entre lo 28 de setembre e lo 10 d'octòbre, Stàlin impausèt la signatura de tractats d'assisténcia ai tres país baltics que permetián d'estacionar de [[garnison]]s sovieticas sus son territòri. Pasmens, aquò èra solament una etapa e dins lo corrent de junh de [[1940]], [[Moscòu]] annexèt dirèctament [[Estònia]], [[Letònia]] e [[Lituània]] e ne faguèt de republicas constitutivas de l'[[URSS|Union Sovietica]]. Dins lo corrent dau meteis mes, annexèt [[
En revènge, leis exigéncias mandadas au govèrn [[Finlàndia|finlandés]] (cession de basas militaras e de territòris a l'entorn de [[Leningrad]]) foguèt pus malaisadas d'obtenir. Après un refús, l'armada sovietica ataquèt [[Finlàndia]] esperant una victòria rapida ([[Guèrra d'Ivèrn]]). Pasmens, mau comandada e mau preparada, perdiguèt plusors centenaus de miliers d'òmes e deguèt luchar dau 30 de novembre de [[1939]] au 13 de març de [[1940]]. Aquela guèrra saunosa donèt una opinion negativa dei capacitats de l'Armada Roja a la màger part deis expèrts militaras.
D'efèct, durant lei purgas de [[1936]]-[[1938]], Stàlin aviá eliminat la quasi totalitat dei [[generau]]s e la màger part dau còrs deis [[oficièr|oficiers]]. Pasmens, aqueleis expèrts notèron pas – ò pauc – lei succès dei tropas sovieticas durant lei combats frontaliers de [[1939]] còntra [[Japon]] ni l'introduccion d'armas novèlas coma lei carris [[T-34]] e KV. Ansin, se l'armada sovietica èra afeblida, gardava encara de capacitats importantas qu'anava permetre sa resisténcia a l'ataca alemanda.
==== De la desfacha a la victòria ====
Se Stàlin imaginava a tèrme mai ò mens lòng una guèrra còntra [[Alemanha]], foguèt susprés per l'invasion alemanda dau territòri [[URSS|sovietic]] començada lo 22 de junh de [[1941]]. Pasmens, après un periòde d'incertitud,
Ansin, maugrat de pèrdas catastròficas liadas a d'errors de comandament, ais atrocitats dei tropas d'ocupacion alemandas que menava una guèrra d'exterminacion e a la duretat dei còntra-ofensivas sovieticas, l'Armada Roja capitèt de resistir. Premier, entre octòbre de [[1941]] e genier de [[1942]], lei Sovietics rebutèron leis [[Batalha de Moscòu|ofensivas alemandas còntra Moscòu]]. Demorant a Moscòu en despiech de la menaça, Stàlin i aquistèt un important prestigi. Puei, de l'estiu de [[1942]] a febrier de [[1943]], la [[Batalha d'Stalingrad|
Après aquelei succès, lei fòrças sovieticas rebutèron pauc a pauc la ''Wehmarcht'' e foguèron a l'origina de la destruccion de la màger part de l'armada alemanda. Ansin, en abriu e mai de [[1945]], leis Occidentaus li laissèron l'onor de conquistar Berlin a l'eissida d'una [[Batalha de Berlin|batalha saunosa]] de doas setmanas. Lo prestigi de l'[[URSS]] e de Stàlin agantèt alora son apogèu e lo cap sovietic foguèt celebrat per totei lei venceires de la guèrra, compres lei país [[capitalisme|capitalistas]].
=== De la victòria de 1945 a la mòrt de Stàlin ===
Linha 165 :
==== L'URSS coma superpoissança e lo començament de la Guèrra Freja ====
Après la [[Segonda Guèrra Mondiala]], l'[[URSS|Union Sovietica]] aviá perdut entre 20 e 40 milions de militars e de civius e la màger part dei regions occidentalas dau país èra ravatjada. Pasmens, la poissança de l'armada sovietica e l'importància de sei victòrias li avián donat un prestigi fòrça important. Stàlin l'utilizèt per gardar lo contraròtle de la mitat orientala d'[[Euròpa]] e obtenir de reparacions
Lei tensions ambé lei país capitalistas tornèron venir rapidament a partir de [[1946]]-[[1947]]. D'efèct, dins plusors país estrategics coma [[Iran]], l'URSS sosteniá de movements comunistas combatuts per de tropas sostengudas per [[Londres]] ò per [[Washington]]. La question de la responsabilitat de l'entraïnament de la Guèrra Freja es malaisada : per leis Estatsunidencs, lei Sovietics adoptèron una politica expansionista agressiva e per lei Sovietics, leis [[Estats Units d'America]] èran a organizar l'enceuclament dau territòri sovietic. Dins totei lei cas, la rompedura definitiva aguèt luòc en [[1948]] ambé lo còp d'estat prosovietic en [[Checoslovaquia]] e lo [[blocus de Berlin]]. Un an pus tard, la capitada dau premier assai nuclear sovietic dotèt l'[[URSS]] de l'[[arma nucleara]] e equilibrèt lei fòrças dei dos camps. Comencèt ansin una lucha guèrra d'influéncia entre lei dos Grands que s'acabèt solament en [[1991]].
==== Lo retorn de la terror e la mòrt de Stàlin ====
Après la destenduda sociala impausada per la mobilizacion necessària a la lucha còntra [[Alemanha]], Stàlin restaurèt pauc a pauc sa politica de terror e son contraròtle absolut sus la societat sovietica. S'ocupèt tanben d'installar la dominacion sovietica sus lei país ocupats per lei Sovietics a l'eissida dau conflicte. Lei [[generau]]s venceires de la guèrra, coma
En genier de [[1953]], de purgas novèlas se preparèron tornarmai còntra lei jusieus sovietics ambé l'afaire dei « blòdas blancas », complòt imaginat per [[Lavrenti Beria|Beria]] còntra de mètges jusieus accusats d'aver assassinat de caps sovietics dempuei un vintenau d'annadas. Lei rasons d'aquelei purgas son desconegudas e Stàlin moriguèt d'una emorragia cerebrala lo 5 de març après lei premiereis arrestacions. Lo comportament de plusors caps sovietics, accusats d'aver empedit l'arribada de mètges, demòra encara discutit.
Lo cadabre de Stàlin foguèt embaumat e plaçat dins lo [[mausolèu]] de la plaça Roja de [[Moscòu]]. Durant la ceremònia, una butassada de Sovietics desirós de li rendre un darrier omenatge entraïnèt de centenaus de mòrts. Totei lei país aliats de la [[Segonda Guèrra Mondiala]] e la quasi totalitat dei caps dau periòde li rendiguèron tanben omenatge.
Linha 179 :
=== Succession ===
Après la disparicion de Stàlin, [[Lavrenti Beria]], caps dei servicis de seguretat, èra en posicion favorabla per li succedir. Comencèt una leugiera politica de destanilizacion mai foguèt rapidament eliminat per leis autrei caps sovietics que crenhava sa poissança (26 de junh de [[1953]]).
== Bilanç ==
| |||