Cauna de las Fadas (Leucata) : Diferéncia entre lei versions

Situada prèp del ribatge de l'[[Estanh de Leucata]], presenta mantun orifici d'intrada condusent a de budèls ennegats ({{NaU|120|m}} de long, -{{NaU|34|m}}). Furgalhada a partir de 1909 puèi en 1914 e 1919 per Teodòr e Felip Héléna, lo [[art mobiliari|mobiliari]] descobèrt a l'intrada e a l'interior de la balma compren de cotèls de silèx, un vas incisat, un polidor de [[destral]]s, de [[còdol]]s oscats lateralament, de pèrlas d'òs, de terralhas ondradas (campanifòrmes?), de penjarilhs d'arpa e d'ossaments escampilhats que tres crans descriches per Ramon Riquet. L'ocupacion de la balma datariá de l'Eneolitic, pus precisament del Calcolitic (2000-1800 abC). Òm i a tanben trobat d'objèctes de l'epòca galloromana (ofrendas, figuronas de tèrra cuècha correspondent a d'exvoto ofèrts a las divinitats per d'abitants de Leucata; aquelas estatuetas del començament de nòstra èra, rudimentàriament fachas de tèrra grisa, jauna o roja representan de divinitats de mal identificar ([[Mercuri (mitologia)|Mercuri]], Minèrva, [[Vènus (mitologia)|Vènus]]) e de personatges drapats.