Cir II lo Gran : Diferéncia entre lei versions

'''Cir II de Pèrsia''' (entre 600 e 576 avC - vèrs 530 avC), de còp dich '''Cir II lo Grand''' o '''Cir l'Ancian''', èra un rèi pèrs que foguèt lo fondator de l'[[Empèri Aquemenida]] o [[Empèri Pèrsa]]. Son rèine durèt entre vingt-e-nòu e trenta-e-un ans. Sota sa direccion, aquel empèri conquistèt pauc a pauc la màger part deis estats de l'[[Orient Mejan]], d'[[AnatòliaAnatolia]] a [[Índia]] e de [[Caucàs]] au [[Golf Persic]], gràcias a sei succès militars còntra lei [[Medes]], lei [[Lidians]], lei [[Babilònia (reialme)|Babilònians]]. Moriguèt durant una campanha còntra lei populacions de la region dau fluvi Sirdarià vèrs l'annada 530 avC. Son fiu [[Cambís II]] li succediguèt e contunièt son òbra.

Durant aqueu periòde, lo reiaume aquemenida èra una poissança segondària vassala de l'[[Empèri Mède]]. A la fin dau sègle VII avC sota lo rèine de [[Ciaxares]], aquel empèri aviá aprofichat una aliança ambé [[Babilònia (reialme)|Babilònia]] per conquistar e destrurre l'[[Empèri Assirian]]. Vengut la premiera poissança de la region, l'Empèri Mède ocupèt la màger part dau plan iranian, lo nòrd de Mesopotamia e una partida d'[[AnatòliaAnatolia]]. L'estabilitat de l'estat foguèt assegurada per la fòrça militara, l'integracion au poder deis elèits dei regions conquistadas e una politica de tolerància [[religion|religiosa]]. Vèrs 585 avC, a la mòrt de Ciaxares, li succediguèt son fiu [[Astíages]]. Lo sobeiran novèu contunièt la politica d'estabilitat e capitèt de la renfòrçar per d'alianças ambé lei reiaumes lidian, situat dins la mitat occidentala d'Anatòlia, e babilonian, situat de lòng dei fluvis mesopotamians, en [[Siria]] e en [[Palestina]].