Secessionisme lingüistic : Diferéncia entre lei versions

 

==En occitan e catalan==

Dins l'Espaci Occitanocatalan, lo secessionisme lingüistic es un fenomèn pron recent que s'es desvolopat solament dempuei leis ans 1970. Se caracteriza per lei trachs seguents<ref>SUMIEN Domergue (2006) ''La standardisation pluricentrique de l’occitan: nouvel enjeu sociolinguistique, développement du lexique et de la morphologie,'' coll. Publications de l’Association Internationale d’Études Occitanes 3, Turnhout: Brepols, p. 49.</ref>:

* Un refús (inassumit) dau desvolopament de l'occitan e dau catalan, coma lengas normalas de comunicacion dins la societat. Bensai es aquò lo motiu principau qu'explica lo secessionisme lingüistic dins de lengas subordenadas coma l'occitan e lo catalan. Ansin lo secessionisme lingüistic representa en fach una incapacitat d'inversar la [[diglossia]] e la [[substitucion lingüistica]]. Simultaneament s'acompanha d'una ideologia qu'idealiza la coexisténcia entre la lenga subordenada (una varietat d'occitan o de catalan) e la lenga dominanta (francés, espanhòu, italian), en negant o minimizant ansin lo [[conflicte lingüistic]]. Estigmatiza coma enemic principau, non pas la lenga objectivament dominanta (francés, espanhòu, italian), mai sa lenga pròpria (occitan, catalan) de la quala pretend de separar una varietat regionala.