Pierre Gamarra : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
m →òbras |
m Cor. (Mercé Miquèu) |
||
Linha 27 :
Pèire Gamarra nascut a Tolosa en 1919. Foguèt ensenhaire e jornalista. Es romancièr, poëta e critic.
Pendent la liberacion de Tolosa en agost de [[1944]], publica «
Mentre que se foguèt engatjat dins la Resisténcia
Recebèt, en 1948 a [[Lausana]], lo prèmi internacional «Charles Veillon» pel roman «la
▲Mentre que se foguèt engatjat dins la Resisténcia tenguèt al Partit Comunista en 1944. De 1945 a 1949, dirigiguèt la redaccion del jornal «le Patriote du Sud-Ouest».
▲Recebèt, en 1948 a [[Lausana]], lo prèmi internacional «Charles Veillon» pel roman «la maison de feu». Los escrivans, Vercors, Loís Guilloux e Andrieu Chamson, en particular, formavan part de la jurada,
En 1951, es asemprat per Joan Cassou, Andrieu Chamson e Aragòn, per prene la responsabilitat de la redaccion de la revista literària «Euròpa», creada per Romain Rolland e alavetz dirigida per Pèire Abraham. Li succedirà al cap de la revista en 1974.
Foguèt tanben regularament, critic literari del setmanièr de la CGT «la
Foguèt enfin, vici-president del Penclub francés jos la presidéncia de Joan Blot e sòci onorari de l'Acadèmia de las Sciéncias, Bèlas Letras e Arts del departament del Tarn e Garona.
Pèire Gamarra es considerat coma l'un dels mai interessants autors francés
Son trabalh pela joinesa contén tanben una part romanesca. Son public fidèl prèsa sos istòrias enraiçadas dins una realitat mesclada d'aventura. ▼
▲Son trabalh
Mai generalament, dins l'ensemble de son òbra romanesca, Pèire Gamarra sap excellentament restituir colors e atmosfèras.En 1955 pareguèt son roman que serà lo mai conegut, lo Mèstre d'escòla, istòria de Simon Sermet, regent laïc d'Occitània. Tanben es l'autor d'una trilogia mondina, «los Mistèris de Tolosa», « l' Aur e la sang», «72 Solelhes». En 1973, son roman, «los Gals de mièjanuèch» es adaptat per la television per Edoard Logereau. Lo filme, en tres episòdis, difusat sus la cadena FR3, foguèt filmat prèp de [[Najac]] dins l'[[Avairon]], ambe Claudi Bròsset dins lo ròtle principal.
Pèire Gamarra obtenguèt lo prèmi de la [[:fr:SGDL|Societat dels Gens de Letra]] per son roman « lo Fluvi palimpsèst» en 1985.
Linha 57 ⟶ 51:
Una escòla pòrta son nom a [[Montalban]], e dos bibliotècas, l'una a Argenteuil, ont foguèt 12 ans conselhièr de comuna, l'autre a [[Andrest]], [[Pirenèus Atlantics|Pirenèus-Nauts]].
Pendent mai d'un mièg sègle, tenguèt la cronica literària que creava, «la Maquina d'escriure», dins la revista «Euròpa»; i parlava de publicacions de França e d'endacòm-mai, fidèl a l'esperit de tròba e
== Òbras ==
| |||