Bernat Manciet : Diferéncia entre lei versions

'''Bernat Manciet''' que vadó en 1923 a [[Sabres]] dens las [[Lanas]]. Despuish 1945, – qu’estó [[Miquèu de Camelat]] qui’u publiquè peu permèr còp un poèma titolat ''A le nèu'' – que bastí dab capborrèr, en [[occitan]] de [[Gasconha]], ua òbra de la mèi grana exigéncia e de las mèi importantas de la [[literatura]] contemporanèa. Deu sonet au cant reiau, de la poësia epica au teatre, deu roman a la novèla e dinc a l’essai, pas nat genre non l’escapè.

La soa òbra que continua, tostemps vitèca, au delà deu son partir, dab las publicacions a viénerpostumas d’un recuèlh de novèlas ''Casaus perduts'' (ed. Reclams, 2005) e la soa version francesa, ''Jardins perdus'' seguits de ''Les murmures du mal'' (ed. L'Escampette, 2005 e 2006), de la reedicion deu son essai ''Le Triangle des landes'' (ed. In 8, 2005) e, enfin, deu son darrèr poèma ''Lo Brec ou La Blanche Nef'' (ed. Reclams, 2006) dab loquau Bernat Manciet se’n torna tà la hont de la soa òbra. Brembem-nos, qu’en 1945, qu’estó [[Miquèu de Camelat]] qui’u publiquè peu permèr còp un poèma titolat ''A le nèu''.