Annibal Barca : Diferéncia entre lei versions

Visquèt dins un periòde de tension dins lelo [[bassinbacin mediterranèu]], alara que [[Republica romana|Roma]] començava a d'impausar sa potenciapoténcia en [[Mar Mediterranèa|Mediterranèa]] occidentala: aprèp la presepresa de [[Sicília]] e de [[Sardenha]], consequéncia de la [[Primièra Guèrra punicaPunica]], los Romans envièron de tropas en [[Illiria]] e contunhavan la colonizacion de l'Itàlia del Nòrd. Elevat, segon la tradicion istoriografica latina, dins l'òdi de Roma, èra, segon sos enemics, a l’origina de la [[Segonda Guèrra punicaPunica]] que los Ancians nomenavan « guèrra d’Annibal ».

Aprèp aver assumit lo comandament, Annibal passèt dos ans a consolidar las possessions ispanicas e a acabar la conquèsta dels territòris al sud de l’Èbre<ref>{{fr}} [http://bcs.fltr.ucl.ac.be/LIV/XXI.html#5 Titus Livi, ''Istòria romana'', Libre XXI, 5]</ref><ref>Theodore Ayrault Dodge, ''Hannibal. A History of the Art of War Among the Carthaginians and Romans Down to the Battle of Pydna. 168 B.C'', p. 143</ref>. Pasmens, Roma, redobtant la poténcia totjorn mai granda d’Annibal en Ispània, concluguèt una aliànça amb la vila de [[Sagunt]]<ref>"Carthage Lives"</ref>, alara qu'èra situada a une distància considerabla al sud de l’Èbre dins la zona reconeguda a l’influéncia cartaginesa<ref> "Insecula"</ref>, e declarèt la ciutat jos son [[protectorat]]<ref>"TL,21,6" {{fr}} [http://bcs.fltr.ucl.ac.be/LIV/XXI.html#6 Titus Livi, ''Istòria romana'', Libre XXI, 6]</ref>. L’argumentari roman se fonda sul tractat de [[-241|241]] qu'enibiguèt a Cartage de s’atacar a un aliat de Roma alara qu’Annibal metiá en abans lo tractat signat per Asdrubal que li reconeissiá la [[sobeiranetat]] cartagenesa al sud de l’Èbre. Annibal encerclèt Sagunt<ref>"Richard Bedser"</ref> e menava lo [[Sètge de Sagunt|sètge de la vila]]<ref>"TL,21,6"</ref> que tombèt en [[-219|219]], benlèu al mes de novembre<ref>"Carthage Lives"</ref>, aprèp uèit meses<ref>"Columbia"</ref><ref>{{fr}} [http://bcs.fltr.ucl.ac.be/LIV/XXI.html#14 Titus Livi, ''Istòria romana'', Libre XXI, 14]</ref><ref>Fòrça abitants s’immolèron dins un episòde que demòra celèbre.</ref> Roma reagís a çò que considerèt coma una violacion del tractat e reclamèt justícia prèp lo govèrn cartagines<ref>"Encarta"</ref>. A causa de la granda popularitat d’Annibal e del risc de pèrda del prestigi cartaginés en Ispània, lo govèrn oligarquic de Cartage ne reneguèt pas aquela accion e la guèrra que lo general aviá pensat, la [[Segonda Guèrra punicaPunica]], foguèt declarada a la fin de l’an<ref>"Britannica"</ref><ref>{{fr}} [http://bcs.fltr.ucl.ac.be/LIV/XXI.html#18 Titus Livi, ''Istòria romana'', Libre XXI, 18]</ref>.

Aprèp que passèt los [[Alps]] e arribèt dins la plana de [[Pò]], Annibal deguèt combattre los [[Taurins]] que refusava l'aliànça amb aquelas troupes fòrça reduchas. Puèi vinquèt en seguida las primièras tropas romanas que s'opposèron al el dins lo [[Tecino]] e a la [[Trebbia]]<ref>"Encarta"</ref>. La [[batalha del Tecino]] mòstra lasslas qualitats militaras d’Annibal. Utilizèt pel melhor sa cavalariá numida, profèitant del mendre avantatge topografic e capitant un moviment d’encerclament. La [[Batalha de la Trebbia (segonda guèrra punica)|batalha de la Trebbia]], en decembre de [[-218|218]], obliguèt los Galleses a se ligar a Annibal contra los romans<ref> "Columbia"</ref>.

Pasmens, pendent la Segonda Guèrra punicaPunica, los Romans se refusèron a la desfacha e provoquèron totas las iniciativas de patz, coma la liberacion contra rançon de prisonièrs aprèp la [[batalha de Canne]]<ref> "bcs.fltr.ucl.ac.be"</ref>. Encara, existís cap de tèxte contant quina que siá revolucion dels ciutadans romans, cap de faccion al sen del Senat demandava la patz, cap traïson romana a l’avantatge dels Cartagineses, cap de [[Còp d'Estat|còp d’Estat]] e cap d'instauracion de [[dictatura]] pendent aquel periòde<ref>John Francis Lazenby, ''op. cit.'', pp. 237-238</ref><ref>{{en}}Adrian Goldsworthy, ''The Fall of Carthage'', éd. Cassell, Londres, 2003, p. 315</ref>. Al contrari, los [[Aristocracie|aristocrats]] romans demoravan en competicion per assumir de pòstes de comandament per combatre lo mai dangèiros enemic de Roma. Le gèni militar d’Annibal jamai foguèt sufisent per perturbar vertadièrament l’organizacion politica e militar dels Romans. Coma lo ditz Lazenby: {{cita|Existís tanben quantitat de tèxtes en favor de lor maduretat politica e del respècte de las formas constitucionalas basadas sul fach que la maquineria governamentala complèxa continua a fonccionar quitament en plan desastre. Son pauc los Estats de l’Antiquitat qu'un general avent perdut una batalha coma Canne auriá riscat de se mantenir, encara mens auriá contunhat a èsser tractat amb respècte coma cap d’Estat<ref>"Lazenby p. 254" John Francis Lazenby, ''op. cit.'', p. 254</ref>.}}

D'annadas aprèp la [[Segonda Guèrra punicaPunica]], alara qu’Annibal èra conselhèr politic del [[Seleucids|reialme seleucid]], [[Scipion l'African]] es enviat en mission diplomatica per Roma a [[Efès]] quitament se sap pas la data exacta de lor entrevista qu'es mencionada per [[Plutarc]]<ref>{{fr}} [http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/flaminius.htm Plutarque, ''Vie de Flamininus'', 21]: