Tragèdia : Diferéncia entre lei versions

L'origina culturala de la tragèdia se tròba en la [[Grècia antica]] endins los cants e dancesdanças ditirambics en onor del dieu [[Dionís]]. Sembla que la paraula proven del grèc (τραγωδία) ''tragōidiā'' que voldriá dire: lo cant del [[boc]], en fasent benlèu referéncia als vestuari dels actors faches de pèl de cabra.

Los principals autors de tragèdias foguèron [[Sofòcles]], [[Euripides]] e [[Esquil]]. [[Friedrich Nietzsche]] analisèt que l'origina de la tragèdia grèga èra en la confontracionconfrontacion entre la part [[apolloniana]] e la [[dionisiaca]] de la cultura e antitesiantitèsi del racionalisme [[socratic]]. Actualament qualques erudits, coma [[Giorgio Colli]] en la seuna òbra [[La naissença de la filosofia]], divergisson d'aquela interpretacion.

L'[[Umanisme]] amb son politica de traduccions dels classics greco-latinsgrècolatins desvelhèt l'interès per la tragèdia. [[William Shakespeare]] aguèt fòrça de succès amb una succession d'òbras teatralas d'aquel genre cossícoma:

En trincant las convencions dictadas per [[Aristòtel]] sa Poetica, que la tragèdia, segon el, deu tendre coma protagonista un ''grand òme'' (un [[aristocrata]] o una persona de posicion nauta o importanta), en la literatura modèrna i a la tragèdia en la vida quotidiana coma endins lo cas de l'assag d'[[Arthur Miller]] ''Tragedy and the Common Man'' (Tragèdia e l'Òme Comun) o en la pèça del dramaturg norvegian [[Henrik Ibsen]] ''Un ostal de monacas'', considerats coma los iniciadors del paradigma tragic contemporanèu. Las òbras teatralas e d'autras formas artisticas actualas testimònian d'aquel cambiament.

Malgrat la preponderància de la fin urosa o ''Happy end'', qualques filmes se son basats en la tragèdia amb grand succès public; per exemple: ''[[King Kong]]'', ''[[Vertigo]]'', ''[[Chinatown]]'', ''[[Braveheart]]'', ''[[Titanic]]'' e ''[[Gladiator]]''.