Paolo Uccello foguèt un pintre del [[Quattrocento]] ([[sègle XV]]) que marquèt l'istòria de la pintura per son mestritge de las novèlas [[règlas]] de la [[Perspectiva (representacion)|Perspectiva]]. Foguèt d'en primièr aprendís en çò de [[Lorenzo Ghiberti]] entre [[1407]] e [[1414]] environ, ailà faguèt coneissença amb de pintres coma [[Masolino da Panicale|Masolino]], [[Donatello]] e [[Michelozzo]]. Participèt a l'epòca a las finicions de la pòrta del batistèri de Florença. Aprèp aver recebut las formacions de pintre, escultor, orfèbre e arquitècte, rejonhèt en [[1424]] la ''Companhiá dels pintres de San Luca'' e foguèt apelat un an pus tard per tornar far las mosaïcas de la basilica de San Marco ([[Venècia]]) destruidas per un encendi. En [[1432]] trabalhèt a la realizacion de la copòla de la glèisa de ''[[Santa Maria del Fiore]]''. Recebèt sa primièra comanda monumentala en [[1436]] e realizèt la fresca lo ''Monument equèstre'', dedicat al ''condottiere'' anglés [[John Hawkwood]]. Tota sa vida, faguèt de sas recèrcas sus la [[Perspectiva (representacion)|perspectiva]] una vertadièra passion anant de vegadas cap a l'obsession, rason per la quala lo critiquèron sos contemporanèus e l'escaissèron, ''Uccello'' ({{Citacion|aucèl}} en [[italian]]), segurament per causa de sos capricis e sa distraccion. Pr'aquò aquela istòria seriá una legenda, auriá apertengut a una anciana familha florentina exiliada a [[Bolonha]], los Ucceli.
Segon ''[[Le Vite]]'' de [[Giorgio Vasari]], Paolo Uccello acabèt sa vida en [[1475]] « solet, excentric, malencòni e paure ».
