La '''''serena''''' (es a dire '''cant del vèspre''') es un genre liric menor en [[occitan ancian]]. Malgrat son nom, non aparten pas al genre de la [[serenada]].{{sfn|Chambers|1985|p=201}} Es puslèu una contrapartida de l'''[[alba (literatura)|alba]]'' (cant de l'alba). Dins una alba, lo galant deplora l'arribada de l'alba qu'obliga los galants ade separar-se separar. Dins la serena, lo galant se planh de la longa espèra del ser per consumir son amor.{{sfn|Chambers|1985|p=201}}{{sfn|Chaytor|1912|pp=33–34}}{{sfn|Riquer|1975|p=1613}} Lo genre foguèt inventat tardivament dins l'istòria de la lirica occitana pel [[trobador]] [[Guiraut Riquièr|Guiraud Riquièr]] dins sa cançon ''Ad un fin aman fon datz'' (un vertadièr galant nagaire esperat), que pretendiá aver acabada en l'an [[1263]], mentre que viviá a [[Narbona]].{{sfn|Paden|2007|pp=203–204}}{{sfn|Riquer|1975|pp=1613–1614}} Lo repic de la ''serena'' de Guiraud ditz:
