Equivaléncia deis ipotèsis
L’equivaléncia deis ipotèsis designa una doctrina presicada entre 1580 e 1700 per la Glèisa Catolica au subjècte de la question dau referenciau de chausir per descriure lo movement dei planetas (geocentrisme ò eliocentrisme). D'efiech, lo modèl de Ptolemèu, concebut au sègle I apC e adoptat per la Glèisa, èra contestat per l'aparicion de sistèmas novèus eissits dei trabalhs dau prèire polonés Nicolau Copernic (1473-1543).
Èra un compromés que, per la Glèisa, l'idèa d'un Sistèma Solar centrat sus lo Soleu èra acceptabla coma ipotèsi de trabalh per facilitar lei calculs. En revènge, èra pas autorizat de refutar dirèctament lo sistèma de Ptolemèu que demorava la veritat eissidas dei tèxtes sacrats per leis autoritats eclesiasticas. Otrapassar aquel interdit foguèt per exemple la rason dau procès e de la condamnacion de Galileo Galilei.
L'equivaléncia deis ipotèsis foguèt rapidament abandonada après l'aparicion de la mecanica newtoniana en 1687.