Dona de Villanova

Dona de Villanova o Dona de Vilanova (var. e mod. Dauna o Dòna de Vilanòva) que ho ua trobairitz qu'espelí a la fin deu sègle XV.

Qu'ei coneguda per sa composicion Quan lo printems acampat a las nivas que presentè davant lo Consistòri del Gai Saber en 1496.

Simbolicament Carles Camprós que gaha aquesta òbra com marca de la fin de la literatura occitana classica en occitan ancian comun. Que clava atau aqueste periòde en bèth obrir ua tempsada literària de transicion dab las "reneishenças occitanas en dialectes occitans que, per eth, se debana enter 1513 e 1567 (sia enter la darrera composicion premiada en occitan per lo Consistòri e l'edicion deu catequisme bearnés seguit peus Psaumes d'Arnaut de Saleta.

Camproux suslinha qu'aquesta transicion qu'ei simbolica per 'mor la lenga classica que s' manten dens l'encastre juridic e administratiu e que los dialèctes qu'existivan abans e que son de quan e quan amagats dehens las composicions deu trobadors.

Quan lo printens acampat a las nivas
e que tenen lo florit mes de May,
vos uffrizetz a manhs dictators gay
del gay saber las flors molt agradivas.

Reyna d'amor, poderosa Clamensa,
A vos me clam per trobar lo repaus,
que si, de vos, mos dictatz an un laus,
Aurey la flor que de vos pren naysensa.

Honts

• Camproux, Charles. Histoire de la littérature occitane (Payot, 1953) disponible sus Gallica
• Noulet, Jean-Baptiste. [1]