Comunautat Europèa de Defensa

La Comunautat Europèa de Defensa (CED) èra un projècte de creacion d'una armada europèa, amb d'institucions supranacionalas, plaçadas jos la supervision del comandant en cap de l'OTAN, quel meteis èra nomenat pel president dels Estats Units d'America. Dins lo contèxte de la Guèrra Freja, lo projècte, qu'èra un esbòç en setembre e octobre de 1950, venguèt un tractat, signat per 6 Estats lo 27 de mai de 1952. Ratificat per la Republica Federala d'Alemanha, Belgica, Luxemborg e los Païses Basses, lo tractat instituent la CED foguèt negat per l'Assemblada Nacionala Francesa lo 30 d'agost de 1954 per 319 vòtes contre 264.

Consequéncias

Lo fracàs de la CED, e mai la solucion de l'UEO revelan l'incapacitat dels Estats d'Euròpa Occidentala de concebre un sistèma de defensa independament dels Estats Units d'America. R. Marjolin, que foguèt un dels principals collaborators de Jean Monnet lo contèt dins sas memòrias: «l'incapacitat de l'Euròpa a s'unir resulta d'una decision presa implicitament pels Europèus après la fin de la Segonda Guèrra Mondiala, aquela de se fisar als Americans per lor defensa».

L'idèa d'una defensa europèa tornèt en 1992, per la signatura del tractat de Maastricht (PESC : politica estrangièra e de securitat comuna), confirmada en 2007 per la signatura del tractat de Lisbona, mas totjorn dins l'encastre de l'OTAN, es a dire jos l'estrecha dependéncia dels Estats Units d'America.