Bonifaci I
Bonifaci Ièr (mòrt lo 4 de setembre de 422) foguèt lo 42en papa de la Glèisa Catolica Romana dau 28 de decembre de 418 au 4 de setembre de 422. Succediguèt a Zosim (417-418) e foguèt remplaçat per Celestin Ièr (422-432).
Son eleccion foguèt malaisada car dos papas foguèron elegits après la mòrt de Zosim per lei diacres que nomèron l'arquediacre Eulalian lo 27 de decembre e per lei prèires que chausiguèron Bonifaci lo 28. Lei dos òmes foguèron sacrats lo 29 per sei partisans e l'emperaire Flavius Honorius foguèt cridat per reglar la situacion. Reüniguèt un sinòdi e enebiguèt ai dos candidats d'intrar dins Roma. Pasmens, lo sinòdi laissèt la decision finala a l'emperaire. D'aqueu temps, Eulalian intrèt dins la vila per celebrar lei Pascas. Lei tropas romanas l'expulsèron alora de la vila e l'eleccion de Bonifaci Ièr confirmada per l'emperaire.
Dins lo corrent de son pontificat, s'ocupèt de restablir l'autoritat papala demenida per l'error de son predecessor dins l'afaire de la condamnacion dau pelagianisme. Annulèt tanben lo reng de metropolita donat per Zosim a l'evesque d'Arle e recuperèt lo contraròtle d'Illiría après de negociacions ambé l'emperaire d'Orient. Regardant lei rites de la Glèisa, defendiguèt ai fremas, compres aquelei que fasián partida de la Glèisa, de tocar lei linges sacrats. Enebiguèt pereu l'intrada deis esclaus au sen dau clergat.