Be i a longtemps

Be i a longtemps qu'ei un poèma de Jan de Priat vadut un cant tradicionau pirenènc arreprés entre autes peths grops la Novem e Familha Artús :

Be i a longtemps, joenessa
Que non s'i a hèit cançons !
Non i a que gran tristessa,
E gran desolacion !
Eth printemps qu'ei hòrt lègre
Jo non poish empachà'm,
Maugrat ma gran tristessa,
Jo tornarí cantar.

Las flors e los partèrras,
Que's hèn espiar de près.
Tanben las immortèlas,
Vriuletas e vialèrs.
Las tres que representan
Las quate de colors,
Com hèn las joenas hilhas,
Quan son dab lors amors.

Non i a vita au monde
Com la deus auserons,
Cantan la matiada,
Quauques èrs tots navèths.
Se'n van de branca en branca,
Dab lors èrs tan gaujós,
Be diserén enténer,
La votz deus anjolons.