Batalha de Wagram
La batalha de Wagram se debanèt lei 5 e 6 de julhet de 1809 dins lo corrent dei guèrras napoleonencas (guèrra de la Cinquena Coalicion). Opausèt dins lei Plans de Marchfeld, situats sus la riba nòrd de Danubi, l'armada francesa (formada de tropas francesas, italianas e alemandas) dirigida per Napoleon Ièr (154 000 òmes) a l'armada austriana comandada per l'archiduc Carles (158 000 òmes). Lei combats, fòrças saunós, s'acabèron per una victòria francesa decisiva car lei fòrças austrianas, ja durament tocadas per una tiera de desfachas, podián plus perseguir lo conflicte. Après una desfacha novèla a Znaïm (10-11 de julhet), l'archiduc Carles demandèt e obtenguèt un armistici.
La batalha entraïnèt la pèrda de 25 000 a 37 000 mòrts, bleçats, presoniers e dispareguts per lei Francés còntra 30 000 a 40 000 per leis Austrians. Foguèt lo combat pus murtrier dei guèrras napoleonencas fins ai batalhas de Borodino e de Leipzig. Aquò es la consequéncia de la concentracion d'artilhariá sensa precedents realizada per lei dos camps (848 canons sus un frònt d'aperaquí 15 km). Pasmens, illustra tanben lo declin progressiu de la superioritat militara francesa car, au contrari dei campanhas de 1805-1807, la victòria es estada principalament obtenguda gràcias a l'utilizacion de la fòrça bruta e car lei pèrdas dei doas armadas son finalament relativament equilibradas.