Audric del Vilar [1](... – ...) foguèt un senhor d'Autvilar e un trobador del sègle XIIIen.

Segons los biografs Audric del Vilar foguèt l'òme que trobèt Marcabrun davant la pòrta del sieu ostal quan èra pichon e foguèt coma un paire per el.

Segon la vida de Marcabrun, del Vilar aviá trobat Marcabrun davant la sieuna pòrta quan èra pichon e foguèt coma un paire per el. Los biografs an sabut tot aquò pr'amor d'unas cansons satiricas trobadas demest eles. La primièra foguèt una d'Aldric del Vilar ont Marcabrun es citat, al començament del poèma, e que s'apela Tot a estru (16b.1), e ont Marcabrun ditz qu'Aldric es lo Seigner n'Audric (293.43).

Aldric podiá aver escrich per respondre al gap de Marcabrun, D'aisso lau Dieu. Aquò es logic pr'amor que Marcabrun ditz qu'acceptarà totjorn un pan e mai que siá dur. Aital, la metrica de Marcabrun tanben bremba un pauc la d'Aldric o podiá ben èsser qu'aguest fogùesse lo sieu mèste. De mai, Aldric apelava Marcabrun Pan-Perdut.

  1. o Aldric e tanben d'autras variantas coma Anric, Enric, Oldric, Alric, Audrics, Andrics, Audricx e Ardis. "Nandricx" es una contradiccion de "En Audric" (N'Andricx): vedi Gaunt, Harvey, et al., 534, n1.