Antiòc Ièr
Antiòc Ièr Sôtêr (en grèc ancian: Ἀντίoχoς ο Σωτήρ, Antiochos Sôter, « Antiòc lo salvador»), nascut vèrs 325 avC e mòrt en 261 abC) foguèt rei de l'Empèri seleucida de 281 avC a sa mòrt. Succediguèt a son paire Seleuc Ièr, lo fondador de la dinastia, e fuguèt seguit per Antiòc II.
|
Antiòc Ièr
| |
|---|---|
 | |
| Tetradracme d'Antiòc Ièr | |
| Biografia | |
| Naissença | vèrs 324 o 323 abC |
| Decès | 261 abC |
| País: | Empèri Seleucida |
| Epòca: | Antiquitat |
| Règne: | 281 abC a 261 abC |
| Davancièr: | Seleuc Ièr |
| Successor: | Antiòc II |
Règne
modificarEn 292 abC, Antiòc coregís amb son paire Seleuc Ièr e es nomenat vice-rei dels territòris seleucidas de Mesopotamia e d'Iran. Ven rei en setembre de 281 abC, après l'assassinat de son paire[1].
Lèu, la guèrra esclatèt amb lo vesin egipcian Ptolemèu II e durèt de 280 a 279. Lo conflicte acabat, un novèl dangièr arribèt del nòrd amb l'invasion d'Asia menora per los galatas en 278. Los cèltas, batuts per Antiòc foguèron installats en Galatia. De 274 a 271, la guèrra amb Ptolemèu II reprenguèt[1].
Referéncias
modificarFonts
modificar- (en) E. Bickerman, 1983, The Seleucid Period, The Cambridge History of Iran, Volume3 (1), THE Seleucid, Parthian ans Sasanian Periods, Ehsan Yarshater (editor), p. 3-20, Cambridge, Cambridge University Press.