Senhòssa

Senhòssa^[1] (en francés: Seignosse) qu'ei ua comuna gascona situada dens lo departament de las Lanas e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Senhòssa Seignosse
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas

La plaja
Geografia fisica

Superfícia	35,09 km²
Altituds · Maximala · Mejana · Minimala	62 m 15 m 0 m
Geografia politica
Estat	França
Region 75	Navèra Aquitània
Departament 40	Lanas
Arrondiment 401	Dacs
Canton 4025	Marensin-Sud (Soston avant 2015)
Intercom 244000865	CC de Maremne-Ador-Còsta Sud
Cònsol	Lionel Camblanne (2014-2020)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	3 874 ab. Evolucion de la populacion 3 969 ab.
Densitat	102,82 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	Seignossais, Seignossaises (en francés)
Còde postal	40510
Còde INSEE	40296

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas a l'entorn.

Toponimia

La prononciacion qu'ei [sə'ɲɔsə lu pənu'ŋ]. Las fòrmas ancianas que son Sanctus Andreas de Sinosse aus sègles XI-XII, de Sinossa, en latin, aus sègles XI-XII, Segnosse (mapas de 1638 e de 1647), Seignosse (mapa de 1714), Sagnosse (mapa de 1733) ^[2].

Segon Dauzat e Rostaing, Senhòssa que vien deu nom galloroman d'òmi Senius, deu gallic Senos,dab lo sufixe aquitanic -ossa ^[3]. Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié qu'aima mei lo nom gallic de persona Sennius^[2].

Bénédicte Boyrie-Fénié que causeish lo nomen Sennius, dab lo sufixe aquitanic -otz(e). Per lo Penon, B. Boyrie-Fénié que cita la traduccion deu diccionari de Palai, « pignon » e concretament ua tuqueta o un lòc en penent; lo lòc qu'ei au pè deus tucs (deus piquèirs) ^[2].

Delamarre que torna a « la proprietat de Senios », Seniossā (e per eth, lo sufixe qu'ei indoeuropèu); qu'adòpta ua explicacion completament celtica ^[4].

Lo Penon qu'ei un diminutiu de pena, deu gallic pennā, « la punta, l'extremitat » (atau definit per Delamarre ^[5]).

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2020	Lionel Camblanne	divèrs dreta	ensenhaire-cercaire, conselhèr departamentau (2015-)
abriu de 2012	2014	Jean-Bernard Commet	divèrs esquèrra
deceme de 2011	abriu de 2012	Marie-Christine Maisonnave	divèrs esquèrra	interim
març de 2001	8 de deceme de 2011	Ladislas de Hoyos	divèrs dreta	retirat de jornalista
junh de 1995	2001	Christian Zago
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
març de 1965	1995	Maurice Ravailhe
1952	1965	Orner Maisonnave
	1952

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 3608, totala:

458

-

-

536

-

-

601

-

641

769

1 003

1 404

1 630

2 427

2 779

2 955

3 131
3 200

2009

2010

3 307
3 378

3 310
3 384

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas dab la comuna

Véder tanben

Comunas de las Lanas

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ http://www.institutoccitan.com/index.php?option=com_content&task=view&id=167&Itemid=0
↑ ^2,0 ^2,1 et ^2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 228-229
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 649
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 235, 306, 365, 21-22 (lo sufixe -(o)sso-)
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 214

Portau de Gasconha

[1] ttp://www.institutoccitan.com/index.php?option=com_content&task=view&id=167&Itemid=0

[bbf-2] 2,0 ^2,1 et ^2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 228-229

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 649

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 235, 306, 365, 21-22 (lo sufixe -(o)sso-)

[5] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 214

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]