Salas d'Èrs

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Salas d'Èrç (Salles-sur-l'Hers en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Salas d'Èrç
Salles-sur-l'Hers
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa Sant Matieu
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 17′ 42″ N, 1° 47′ 10″ E
Superfícia 19,31 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
335 m
220 m
205 m
Geografia politica
País  Lengadòc
Contrada Lauragués
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Arrondiment de Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (caplòc del canton de Salas d'Èrs abans 2015)
Intercom
200035855
CC de Castèlnau d'Arri Lauragués Audenc
Cònsol Robert Batigne
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
707 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

720 ab.
Densitat 34,85 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11410
Còde INSEE 11371

Geografia modificar

Comuna situada en Lauragués sus l'Èrç Mòrt

 
Comunas a l'entorn.

Toponimia modificar

Las fòrmas ancianas son : Decimarium de Salis en 1302, Salae in Lauraguesio... villa de Salis en 1311, Castrum seu villa de Salis en 1311, Ecclesia de Salis en 1317, Sales en 1781. La prononciacion occitana es Sàlos (grafia de l'abat Savartés) [1], donc ['salɔs] .
Lo nom de Sala(s) ven del mot germanic e mai que mai francic saal (alemand Saal), « cambra, al sens de sala de recepcion d'un castèl », puèi « castèl » « residéncia senhorala fortificada » [2],[3]. Segon Negre, Salas es lo plural de l'occitan sala, « residéncia senhorala »[4]. Lo determinant es lo nom de l'aiga que passa al nòrd del vilatge.

Sant Andrieu modificar

Lòc situat a l'èst de Salas.
Es una anciana parròquia de la diocèsi de Mirapeis. Las fòrmas ancianas son : Sanctus Andreas Duscle en 1296, Sanctus Andreas de Usole, comprene Uscle, en 1318, Saint André d'Uste en 1712, Saint André d'Ustre en 1781, Sainct Andrieu d'Ustre al sègle XVIII [5].
Sant Andrieu representa probablament l'apòstol, mes i a tanben d'autres sants. Le determinant d'origina, benlèu en relacion ambe'l vèrbe usclar (se ditz sentir a (l')uscle), probablament perdut, es estat modificat.

Istòria modificar

Administracion modificar

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Robert Batigne    
març de 2001 2020 Michel Brousse PS conselhièr general
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 673, totala: 679
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 189 1 190 1 212

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 084 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 932 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
578
538
528
528
476
540
570
574
576
584
2009 2010
594
602
614
617
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 707 abitants e la densitat èra de 36,61 ab/km².

Lòcs e monuments modificar

Personalitats ligadas amb la comuna modificar

Véser tanben modificar

Ligams extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 425, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f517.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 580, a Saales
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 301
  4. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. III, p. 1496, par. 27 134
  5. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 367, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f459.item.texteImage