Pintura a l'òli
La pintura a l'òli es una tecnica picturala que lo supòrt es la fusta o tela (lin o cambe) tibada sus un quadre sus que s'aplican amb un pincèl de pigments fòrça dissolguts dins d'òlis secantas, coma l'òli de lin, que fa que se calhan. Lo quadre e la tela so preparats d'en primièr. Es lo procediment mai utlizat dempuèi lo sègle XV fins ara.[1][2]
Lo supòrt de lin o camba en un quadre de fusta comencèt a èsser utilizat a Venècia a la fin del sègle sègle XV. L'usatge del supòrt de tela atenguèt son apogèu a l'epòca de la impressionisme (al sègle XIX), que se trapèt èsser un supòrt practic e leugièr per pintrar de païsatges exteriors a l'aire liure e poder prene la lutz del moment en viu.
Etimologia modificar
Lo mot "òli" ven del latin olĕu, que significa òli. Es atal que se nomenavan l'òli extracha de l'oliva.
Dins las art se coneis coma òli las òlis (de lin, de notz, de pavòt e de terebentina, subretot) que s'utlizava per combinar amb d'autras substàncias e obténer atal lo produch que cal per que la pintura pòsca s'espandre, per metonimia de d'òlis se nomenèt la quita pintura.
Supòrt modificar
Lo supòrt se prepara, abans d'èsser pintat, de biais diferent segon s'es de fusta o de tela. Aqueste segond cas, n'existisson a la basa dos procediments diferents l'un d'usatge ancian mai simple, e l'autra que comencèt a partir de la fins del sègle XV, fòrça mai comun mas tanben fòrça mai long e complèxe de realizar. S'obten alara en principi un fons blanc e lis, quitament se unes artistas pòdon apondre de pichons troces de marron, roge o d'autres tons superpausats per aténher de transparéncias de tons mai neutres. Per aquò en Rubens èra un mèstre.
Lo supòrt de fusta deu èsser primièr cobèrt amb una sisa de gip. Après aquesta se raspa e s'i apondon quatre o cinc sisas de pega còla, per reduire la porositat de la fusta, mai una d'imprimatura, es a dire una impression de colors secantas.
La tela, ancianament, se preparava la banhant e, encara umida, i aplicant una sisa de pega (facha amb de amidon e de sucre) abans de la daissar secar pendent un jorn. S'i apondissiá l'endeman doas sisas de mescla de gip e pega, primièr en orizontal e après en vertical; se daissava secar e se rasclar.
Ara la tela se prepara primièr amb una sisa de pega normala, seguida de diferentas sisas de pega mas aqueste còp fòrça dissolgudas, e de biais que cada sisa de pega dissolguda se daissa secar e se rascla abans d'apondre la seguenta. S'apond fin finala una sisa de blanc de plomb (carbonat de plomb (II)) dissolgut amb d'òli e esséncias e se daissa secar pendent de meses.
Composicion de la pintura modificar
Las colors a l'òlis so comausadas de pigments que donan la matèria colorada e d'un ligant compausat subretot d'òli de lin purificada que lo liga e calha. Lo solvant de la peinture a lòli es l'esséncia de terebentina o l'esséncia de petròli (o del equivalents modèrnes non allergèns). L'òli utilizada es mai sovent de lin o de pavòt, veire l'òli de cartam o d'òli de notz. Çò que se nomena « sacatge » es en realitat un fenomèn de secativacion o oxidacion de l'òli, que se polimeriza e durcís, sens cambiar l'aspècte de l'òbra, en d'un biais, empresona los pigments e permet la conservacion de la pintura [3]. La pintura a l'òli es une tecnica lenta de secar (secativar), per oposicion a la pintura acrilica o a l'aquarella, que son de tecnicas aquosas. Aquesta particularitat permet a l'artiste de prene lo temps de mesclar sas colors, de corrigir una error e tornar trabalhar son motiu pendent de jorns fins a obténer lo fondut, lo modelat de la forma, la toca que desira. Aquestas òlis naturalament secativas podavan èsser aponduda de substéncias (toxicas coma la cerusa) per accelerar lo secatge. Los fraires van Eyck crean [4] la tecnica associant de resinas transparentas, durablas e soplas, a l'òli.Es tanben possible d'obténer d'efièchs de matèria o de relèus amb una pasta pro consistenta. L'utilizacion d'un paleton permet de realizar de relèu e d'aumentar atal la matèria de l'òbra. Se pòt melhorar la consisténcia de la pasata per l'apond de mediums de pintrar, eles tanben fabricats a partir del ligant (òli) e de solvant (esséncia) e tanbe per melhorar la soplesa del film, una resina. Lo medium fa la matèria mai malleable e donc mai aisit d'espandre. L'òbra serà fin finala envernissada amb un vernís de retocada puèi un vernís definitiu.
Enjauniment modificar
Las pinturas a l'òli de lin tendon venir jaunas o fusca amb lo passatge del temps a causa del vielhiment de l'òli de lin. D'autres factors que lo favorisan son, per exemple, la lurdièra e la nicotina del fum del tabat.[5]
Referéncias modificar
- ↑ Lèxic d'art, de Rosina Lajo, pàg. 143. Edicions AKAL, 1993. ISBN 9788446002277 (català)
- ↑ Diccionario de Arte II (en castellà). Barcelona: Biblioteca de Consulta Larousse. Spes Editorial SL (RBA), 2003, p.130. DL M-50.522-2002. ISBN 84-8332-391-5 [Consulta: 5 desembre 2014].
- ↑ Xavier de Langlais, , Flammarion (1a ed. 1959) (ISBN 2081258218, OCLC 800485280 en linha
- ↑ Gombrich, Ernst Hans, 1909-, Histoire de l'art , Phaidon, 2001 (ISBN 0714892076, OCLC 300468076, en linha)
- ↑ Robert Cumming, Arte, editorial Espasa, 2006. ISBN 8467020970 (castellà)