Joan Estève Esquiròl

Joan Estève Esquiròl (Tolosa lo 4 de genièr de 1772[1] - París lo 12 de decembre de 1840) èra un psiquiatre, considerat coma lo paire de l'espital psiquiatric francés: en efècte faguèt votar la lei de 1838 obligant cada departament a se dotar d'un espital especializat.

Retrach d'Esquiròl en 1838

Biografia

modificar

Èra filh d'un negociant tolosenc, prior de la borsa dels marcants, elegit capitol en 1787[2].

Anèt en 1799 a París, foguèt d'en primièr disciple de Jean-Nicolas Corvisart a la Caritat, puèi a partir de 1801 trabalhèt amb Pinel a la Salpêtrière. En 1805, escriguèt : Las Passions consideradas coma causa, simptòma, e mejan de la maladia mentala.

Puèi en 1820, succediguèt a Pinel e venguèt mètge en cap de la Salpêtrière. Creèt dins la carrièra Buffon un ostal de santat privada per alienats. Apuèi, creèt un ostal de santat privada prèp d'Ivry-sur-Seine. Al moment de la mòrt d'Antoine-Athanase Royer-Collard, venguèt mètge en cap de l'Ostal Reial de Charenton, uèi l'espital Esquirol.

Aguèt coma disciple lo psiquiatre tolosenc Gerard Marchant.

Elements clau de son òbra

modificar

Nosografia

modificar
  • Es un dels primièrs que faguèt la distincion entre allucinacions (percepcions sens objècte extèrne, produitas e bastidas per l'esperit) e illusions (errors de percepcion; interpretacion marrida dels estimuli vertadièrs)
  • Parallèl Foliá-Passions :

Per el las passions serián çò que nos pòrta a agir e qu'es pas d'òrdre intellectual: son a l'origina de l'alienacion mentala. La foliá seriá facha de las passions fins a l'extrèm. Auriá doncas una diferéncia quantitativa entre ambedoas. Segon el, dins l'enfancia, i a pas de passions, doncas pas d'alienats.

Terapeutica

modificar
  • Per el, las passions devon servir al tractament de las malautiás.

Cal qu'i aja repression per qu'i aja garison del malaut: inspirar un sentiment de paur, que domda e subjuga lo malaut, e provocar un brandida morala plaçant l'alienat dins un estat opausat e contrari a aquel qu'èra abans que s'utilize lo mejan. Es lo metòde perturbator. Per Esquiròl, sufís donca pas mai de parlar amb suavitat e còrdolor, segon lo tractament moral de Pinel.

Ròtle important sul plan administratiu e legislatiu

modificar

Teorician clar e practic de las institucions psiquiatricas, es amb sos disciples a l'origina de l'adopcion de la lei del 30 de junh de 1838 concernissent los alienats, qu'acaba amb las decisions d'intèrnament arbitraris per simpla letra tampada o decisions de justícia.

Influéncia

modificar

Aguèt una influéncia suls patologistas alemands, coma Karl Christian Hille e Johann Christian August Heinroth, los primièrs de traduire son òbra dins lor lenga.

Omenatge

modificar

En 1897, la municipalitat de Tolosa fa omenatge a Esquirol e Pinel plaçant lors bustes dins la sala dels Illustres del Capitòli.

Toponims

modificar

Espitals

modificar

Publicacions

modificar

Redigiguèt un rapòrt Suls establiments consacrats als alienats en França. Son obratge principal pòrta lo titre de De las malautiás mentalas consideradas jol rapòrt medical, igienic, e medicolegal.

Bibliografia

modificar
  • (fr)L. Hahn, article « Esquirol »[3], (fr)Dictionari enciclopédic de las sciéncias medicalas, Ed. Asselin et Houzeau e G. Masson, París, 1888, p. 91.
  • (en)Rafael Huertas, "Between doctrine and clinical practice: nosography and semiology in the work of Jean-Etienne-Dominique Esquirol (1772—1840)," History of Psychiatry, 19,2 (2008), 123-140.
  • (fr)ALLILAIRE, Jean-François [sous la direction de]. Jean-Etienne-Dominique Esquirol, une œuvre clinique, thérapeutique et institutionnelle. Levallois-Perret : Interligne, 2001. 202 p.

Ligams extèrnes

modificar

 

Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Joan Estève Esquiròl.

Referéncias

modificar
  1. (fr)Des maladies mentales et des asiles d'aliénés, Jean-Pierre Falret, ed. Baillière, 1864. p.781-785. Consultar en linha.
  2. (fr)Christian Maillebiau, Dictionnaire de Toulouse, Loubatières, 2006
  3. Article en linha