Igló
Un igló designa una sosta bastit de blòts de nèu ò una abitacion preivernala bastit de torba. An generalament una forma de dòma.
Tradicionalament associat als Inuits, pòble autoctòn de l'Extrèm Nòrd de Canadà, l'igló adòpta abitualament la forma d'un dòma. Es uèi d'usatge mai recreatiu qu'utilitari.
A causa de las excellentas proprietats isolantas de la nèu, l'interior d'un igló s'avera estonablament confortable, e mai al nivèl acostic.
Arquitectura modificar
La nèu utilizada per bastir un igló deu aver una resisténcia estructurala sufisenta per poder èsser copada e faiçonada en blòcs que seràn empilats. La nèu melhora a emplegar es la qu'a una bona coesion, trabalhada pel vent, çò que torna los cristals de glaç compactes. S'utiliza generalament los blòcs de nèu tirats del trauc practicat a la cima per faiçonar la partida inferiora de l'abric.
Los blòcs de nèu necessàrias a la construccion de l'igló son confeccionats sus una zòna apelada carrièra. Prealablament damada amb l'ajuda dels esquís, permet d'i tirar de blòcs copats amb l'ajuda d'una ressèga. Los blòcs de nèu devon mesurar mai o mens un mètre de long, 40 cm de naut e 20 cm d'ample. Per los acaminar fins a la zòna de construccion del dòma, se pòt utilizar dos esquís coma paletas de transpòrt per evitar de los copar accidentalament. Per facilitar la construccion d'un dòma, es aconselhat de los pausar en espirala.
La construccion d'un igló s'acaba per la pausa del darrièr blòc que constituís la clau de vòuta que verrolha l'ensemble. Es la fasa essenciala del montatge que se pòt saldar per un esfondrament se l'abric es estat mal concebut e mal montat tre la partença.
La dintrada se deu situar lo mai bas possible per evitar que lo vent glacial s'entrauca dins l'abric e utiliza l'efièch de lac d'aire freg que permet una inversion de temperatura entre l'interior e l'exterior. S'i pòt bastir un tunèl pichon — quitament un vestibul — per se protegir del vent e de la pèrda de calor quand s'obrís la pòrta. De traucs de ventilacion son indispensablas al renovelament de l'aire.
Un còp l'igló bastit e abans de l'ocupar, l'interior deu èsser perfièchament lisat per fin que las eventualas imperfeccions de construccion produgan pas de fugidas, jos forma de ges a ges, fòrça inconfortablas pels ocupants.
Dins d'unes iglós, sustot los près del destrech de Davis, l'interior es quadrilhat de pèls de bèstias : aquò permet d'aumentar la temperatura de quasi 20 °C. Los Inuits se calfan tanben en cremant de la graissa de balena. Quitament per una temperatura de −40 °C, lo sòl a l'interior de l'igló demòra a 0 °C.
Consolidacion modificar
Quand l'igló es estat ocupat pendent qualques oras, la calor desgatjada pels ocupants fa fondre superficialament la paret interiora que durcís e solidifica l'abric en o rendent estanc a tota infiltracion. Los Inuits dison qu'un tal iglou pòt suportar lo pes d'un ors polar. Corrèctament confeccionat, un tal igló pòt aisidament suportar lo pes d'un èsser uman. Un còp aquela prima jaça de glaç format, es important de practicar un trauc d'aeracion.
Quinzy modificar
Pel campatge d'ivèrn e los exercicis de subrevida, es possible de bastir una varietat simplificada d'igló, lo quinzy. S'empila e atapís sonhosament la nèu puèi se cava l'abric dempuèi l'exterior, primièr per un tunèl estrech puèi en alargant la cavitat a mesura que se progrèssa cap al dòma. Pasmens, la nèu avent pas la meteissa qualitat estructurala qu'aquela utilizada dins los iglós de factura classica, las parets del quinzy, mens isolants, devon èsser mai espés per empachar l'umiditat e prevenir l'ipotermia.