Guilhèm de Montanhagòl

trobador tolosenc
(Redirigit dempuèi Guilhem Montanhagòl)

Guilhèm de Montanhagòl, var. Montanhagòu (Mountagnagol[1] [l.] o Guihèn Mountagnagòu[2] [prov.] en nòrma mistralenca; Guilhem de Montanhagol en occitan ancian), es un trobador occitan del sègle XIII. Foguèt probablament mai actiu a Tolosa, mas foguèt tanben actiu a las corts de Tolosa, de Provença, de Castelha, e d'Aragon[3][4]. Guilhèm nos daissa sèt cansos, sieis sirventeses[4] e una tenso (pus precisament un partiment) amb Sordèl (benlèu faguèt un brèu sojorn en Lombardia). Li subrevisquèt donc, en tot, catòrze pèças.[3][4]

Miniatura de Montanhagòl jogant d'arpa, segon un cançonier del sègle XIII

La significacion del nom de Guilhèm es estada debatuda. "Montanhagol" significa "de Montanhac", mas se sap pas lo qual de nombroses luòcs nommats Montanhac poiriá èsser.[5] S'a longtemps pensat que la forma corrècta del nom del trobador èra simplament "Guilhem Montanhagol", perque lo "de" (de) seriá redondant.[6] Los documents contemporanèus utilizan pasmens clarament "de".[6]

Èra de naissença modèsta.[3] Segon sa vida, èra originari de Provença, malgrat que d'unes erudits modèrns (inclusent Frederic Mistral[1]) suspècten qu'èra tolosan[3][5]. Sa vida rapòrta qu'èra "un bon inventor (trobaire) de poesia e un amorós grand".[5] Sa galanta èra una dòna nommada Jauseranda de Lunèl, dont Guilhèm coneissiá probablament lo senhor del castèl, Raimon Gaucèlm V.[5]

Ar ab lo coinde pascor,
Qan vei de bella color
Flors per vergiers e per pratz,
E aug chantar daus totz latz
Los auzeletz per doussor,
Vueilh far ab coindia
Chanso tal qe sia
Plazens als enamoratz,
E a midons majormen
Qe-m don'en trobar engenh.

Ben devon li amador
De bon cor servir amor,
Qar amors non es peccatz,
Anz es vertutz qe-ls malvatz
Fai bons, e-ll bo-n son meillor,
E met hom'en via
De ben far tot dia!
E d'amor mou castitatz,
Qar qi-n amor ben s'enten
Non pot far qe pueis mal renh.

E pos tant a de valor
Amors, ben fan gran follor
Las donnas on es beutatz,
Qar non amon los prezatz
Pos o conoisson en lor!
Qar pueis lor plairia
Jois e cortezia
E chans e totz bels solatz!
Mas greu faran tan de sen
S'amors no las i empenh.

Amors, de vos fatz lauzor,
Q'amar mi fatz la gensor,
Don mi son tan aut pujatz
Qe-l morirs neis m'es onratz,
Tan es de nobla ricor!
E s'ieu joi n'avia,
Sai qe non morria,
Anz viuria gen pagatz.
Si non l'ai, morrai breumen,
Q'ieu l'am tan, qe-l cor m'estenh.

Qi ve la fresca color
De vos, bella, cui ador,
E-ls uelhs vairs e-ls cilhs delgatz
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . De nautral resplandor,
Totz hom pert feunia,
Qi-us esgar', amia.
E ieu, las, a cui mais platz,
Mueir, qan vei vostre cors gen,
D'enveia, tan mi destrenh.

Fis pretz deschairia,
Si no-l sostenia
Le reis Castellans onratz,
Qe fai totz sos faitz tan gen,
Q'en ren non cal q'om l'ensenh.

Referéncias modificar

  1. 1,0 et 1,1 Lo Tresaur dau Felibritge
  2. Armana prouvençau, 1900
  3. 3,0 3,1 3,2 et 3,3 Gaunt and Kay, appendix.
  4. 4,0 4,1 et 4,2 Paden "Guilhem de Montanhagol".
  5. 5,0 5,1 5,2 et 5,3 Egan, 57.
  6. 6,0 et 6,1 Riquer.

Ligam extèrne modificar

Òbras completas [1]