Via Catalana
La Via Catalana, tanben denominada Via Catalana cap a la Independència, es una cadena umana concebuda e capitanejada per l'Assemblada Nacionala Catalana (ANC) que se debanèt l'Onze de Setembre de 2013 e qu'arribèt a aténher mai de 400 quilomètres en Catalonha e una part del País Valencian. Començava abans la localitat d'El Pertús e arribava fins a Vinaròs, vila de la província de Castelló, al nòrd del territòri valencian. Aviá per tòca de reivindicar l'independéncia de Catalonha e coneguèt un supòrt popular enòrme que la participacion comptabilizada per la polícia foguèt superiora a 1,6 milions de personas, e de totas elas n'i aguèt mai de 500.000 a Barcelona. Comptèt sul supòrt de 14 entitats que collabòran a l'iniciativa ElClauer.cat.[1] La cadena seguissiá lo traçat de l'anciana Via Augusta, dempuèi lo Pertús (Vallespir) fins a Alcanar (Montsià). Segon Carme Forcadell, la presidenta de l'ANC, deviá èsser «un simbòl, lo símbol de l'unitat del pòble catalan per aténher la sobeiraniá nacionala».[2]
Participèron tanben a l'eveniment divèrses politicians catalans coneguts coma per exemple los ex-presidents Jordi Pujol e Pasqual Maragall, e mai los socialistas Ernest Maragall, Marina Geli e Montserrat Tura. I aguèt pas cap d'incident grèu en Catalonha durant la celebracion encara que i aguèt una falsa alèrta de bomba a Barcelona. Per contra al País Valencian, los manifestaires se vegèron envirats per la Guardia Civil e s'i produsiguèt l'arrestacion de l'avocat e politician Alfons López Tena. Lo meteis jorn a Madrid la delegacion del govèrn catalan foguèt atacada. Aguèt de patir l'agarrida de membres de grops d'extrema drecha dels partits Democracia Nacional e Falange Española qu'i intimidèron las gents presentas, empleguèron de gases lacrimogèns e trenquèron de mòbles.
En total, l'organizacion prevei de mobilizar aperaquí 1.500 autocars e fins a 30.000 volontaris.[3] Se devon desplegar mai de vint mejans aerians per documentar l'acte e mai de 800 fotografs immortalitzaràn l'eveniment.[4] Tres setmanas abans l'eveniment, s'i èran ja inscrichas mai de 350.000 personas sul sit web oficial pr'amor de se repartir eficaçament e omogenèa long dels 400 km. Se l'ocupacion de las parts centrala e septentrionala causèron pas cap de problèma, los organizadors admetèron aver de problèmas per cobrir las porcions mai meridionalas de la cadena.
Precedents istorics modificar
La Via Catalana s'inspira dirèctament de la capitada d'una cadena umana que se realizèt lo 23 d'agost de 1989 sonada la Via Baltica, e qu'amassèt mai d'un milion e mièg de ciutadans dels païses baltics[5] (Estònia, Letònia e Lituània). Aquela Via liguèt amb una cadena umana las tres capitalas d'aqueles païses pr'amor d'exigir l'independéncia dels Païses Baltics de l'URSS. L'independéncia de las ancianas republicas sovieticas arribèt dos ans aprèp aquel eveniment, lo 21 d'agost de 1991.
Constitucion prealabla modificar
Lo projècte de la Via Catalana foguèt presentat al Musèu d'Istòria de Catalonha lo 19 de junh de 2013, per mejan d'un acte ont i foguèron convidats los estonians Henn Karits e Ülo Laanoja, dos membres de l'organizacion de la Via Baltica en 1989. Lo 4 de julh l'Assemblada Nacionala Catalana dobriguèt lo periòde d'inscripcions a travèrs sa web, ont s'i inscriguèron rapidament 22.000 personas durant las primièras 24 oras e mai de 78.000, la primièra setmana. Qualques jorns mai tard, lo 12 de julh, i aviá ja mai de 100.000 inscriches. Abans la fin del mes, lo 30 de julh lo nombre total de participants passava ja lo nombre de 250.000. Foguèt aquel meteis jorn que se presentèt lo cartèl e la vidèo promocionala de l'eveniment.
La Via Catalana internacionalizada modificar
Anteriorament a la celebracion de l'eveniment, s'organizèron de cadenas umanas internacionalament, portadas essencialament pels catalans residents a l'estrangièr, los Casals Catalans e mai de simpatizants al movement. Se faguèron aital mai d'un centenat de cadenas suls cinc continents, principalament entre lo 24 d'agost e l'11 de setembre de 2013 "pr'amor de donar supòrt al procès democratic d'independéncia de Catalonha". Per çò qu'es d'Occitània, se realizèt una Via a Tolosa lo 7 de setembre que comptèt mai de 150 personas acampadas a la Prada dels filtres.
Los partits politics fàcia a la Via modificar
Qualques partits politics de Catalonha coma lo PSC, Ciudadanos e lo Partit Popular s'opausèron radicalament a la realizacion de la cadena umana mentre que d'autras personalitats politicas, essencialament d'Unió, ensagèron de tergiversar sul tèma e objectiu principal de l'eveniment qu'èra l'indepéndencia de Catalonha.
Referéncias modificar
- ↑ Pagina web de al sit de l'ANC
- ↑ Article De la Jonquera a Alcanar: 400 km de 'Via Catalana' cap a l'estat independent, dins lo jornal Ara'
- ↑ catalan Marc Colomer, « "Volem votar": el clam de la Via Catalana », Ara, pp. 8 - 9, 17.08 2013
- ↑ 324.cat: L'ANC vol que la cadena humana per la independència superi els 400 quilòmetres. 20.06.2013
- ↑ El predecent: la multitudinària Via Bàltica del 1989, article de VilaWeb del 16 de març de 2013