Tornai

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Tornai (Tournay en francés) qu'ei ua comuna gascona de Bigòrra situada dens eth departament deths Hauts Pirenèus e era region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Tornai
Tournay
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Plaça d'Astarac.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 11′ 06″ N, 0° 14′ 47″ E
Superfícia 14,32 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
511 m
260 m
249 m
Geografia politica
País  Gasconha
Contrada Bigòrra
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
653
Tarba
Canton
6523
Era Vath d'Arròs e eras Baïsas, burèu centralizator (caplòc deth Canton de Tornai avant 2015)
Intercom
200007425
CC deths Costalats de la Vath d'Arròs (residéncia)
Cònsol Nicolas Datas-Tapie
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 189 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 210 ab.
Densitat 94,83 ab./km²
Autras informacions
Escais Eths merdassèrs
Còde postal 65190
Còde INSEE 65447

Geografia modificar

Autes vilatges e quartièrs : Renson, eth Planhon, era Lana, Brun, Avesac, eth Morar.

 
Comunas a l'entorn.

Toponimia modificar

Era prononciacion qu'ei [tour'nay] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : Arenso en 1230, Arrenso, en latin, en 1285, de Renso, en latin, en 1307, de Thornaco, de Tornaco, en latin, en 1307, de Tornaco, en latin, en 1342, Tornay en 1429, Tournay (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].

Segon Dauzat e Rostaing, dens eth suplement, ara seguida de Negre, Tornai qu'ei ua bastida fondada en 1307 per Jean de Mauquenchi, senescau de Tolosa; qu'ei un transferiment de Tournai (Belgica)[2],[1].

La bastida de Tornai que ho fondada en 1307 per capsús lo lòc d'Arrenson. Lo nom que vien de la vila de Tournai, en Valonia, ont l'arrei Halip IV e's guanhè ua batalha[cal referéncia].

Segon Miquèu Grosclaude, Tornai qu'ei ua bastida d'Astarac fondada en 1307 sus eth lòc de Renson, per Jean de Mauquenchi, senescau de Tolosa, qui'u donè eth nom de Tournai en Hainaut, dont èra sortit probablament. Eth ancian nom Renson qu'ei guardat com nom d'un quartièr dera vila (ath nòrd-oèst), e ath Horc de Renson (tuca boscada ath èst)[1].

Istòria modificar

Administracion modificar

Lista deths cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Nicolas Datas-Tapie divèrs esquèrra conselhèr departamentau (2021-)
2014 2020 Camille Denagiscarde divèrs dreta  
març de 1983 2014 Josette Fourcade    
març de 1971 1983 Albert Pierrot    
  1971      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1358, totala: 1390
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 316 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 297 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 089 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 136
1 076
1 161
1 065
1 109
1 142
1 237
1 252
1 273
1 300
2009 2010
1 294
1 322
1 310
1 346
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 era populacion qu'èra de 1189 abitants e era densitat qu'èra de 83,03 ab/km².

Lòcs e monuments modificar

Personalitats ligadas dab era comuna modificar

Véder tanben modificar

Ligams extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. 1,0 1,1 et 1,2 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=1261&titre=tournay
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, Suplement, p. XXII