Tisac de Curton

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Tisac de Curton (Tizac-de-Curton en francés) es una comuna occitana de Bordalés [1], lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Tisac de Curton
Tizac-de-Curton
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Tisac
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 49′ 19″ N, 0° 14′ 58″ O
Superfícia 3,97 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
77 m
59 m
9 m
Geografia politica
País  Guiana Bordalés
Contrada Entre Duas Mars
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèra Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
335
Arrondiment de Liborna
Canton
3316
daus Tuquets de Dordonha, ancianament de Brana
Intercom
243300795
Comunautat d'aglomeracion dau Libornés CALI SIREN 200070092
Cònsol Josette Travaillot
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
346 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

351 ab.
Densitat 75,57 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 33420
Còde INSEE 33531

Geografia modificar

Perimètre dau territòri modificar

Comunas confrontantas de Tisac de Curton
Nerijan Molon
Sent Quentin de Varon   Gresilhac
Espiet Danhac
  • Tisac e Geniçac se tòcan pas, mès se'n manca pas de gaire.

Toponimia modificar

Las fòrmas ancianas son in nemore de Tizac, sense data, nemoris de Tizac, en 1194-1201, Tyzacum, en latin, en 1230, in Tisiaco, en latin, au sègle XIII, castrum Tyssacum, en 1307-1317, cappella de Tizaco de Inter-duo-Maria, en latin, en 1326, Tisac, en 1361 [2]. Tisac ven dau nomen o cognomen latin, Titius, derivat de Titus, damb lo sufixe -acum [3],[4], latinizacion dau sufixe gallés -ācon. Tisac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'avé per mèste Titius. Lo determinant es lo nom dau castèth de Curton (roeinas au sud de la comuna).

Lo nom de Curton es benlèu lo medish que lo de l'omonime vasadés, Sent Martin de Curton. Se n'es atau, Curton ven benlèu d'un nom latin d'òme, *Curtone, de *Cūrtus, shafre derivat de cŭrtus, « cort », damb lo sufixe -one [5],[6].

Istòria modificar

Administracion modificar

Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2014 2020 Josette Travaillot divèrs dreta  
2001 2014 Edmond Ferrand divèrs dreta  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Brana; es adara dau canton des Coteaux de Dordogne (en francés), donc deus Tuquets de Dordonha.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 300, totala: 335
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
360 318 335 348 276 276 266 282 268

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
291 265 260 238 205 203 186 202 206

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
231 252 230 227 230 278 276 261 241

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
228
201
219
261
309
297
282
279
270
277
2009 2010
279
286
287
294
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments modificar

Personalitats ligadas damb la comuna modificar

Veire tanben modificar

Ligams extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f82.item.zoom p. 70
  2. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 361
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 676, a Thizay
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 361-362
  5. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 239-240
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 236