Wikipèdia

Silenci

Lo silenci es, dins son sens primièr, l'estat de la persona que s'absten de parlar. Dins lo sens comun, es l'abséncia de bruch, es a dire de sons indesirables. Lo silenci absolut es l'abséncia de tot son audible.

Per extension, lo silenci designa tanben l'abséncia de l'expression per escrich. Lo bruch s'associant al desòrdre e a l'agitacion, lo silenci s'associa al contrari al calm e a la tranquillitat.

En solfègi, lis silencis son los signes qu'indican un arrèst de la produccion de sons musicals pendant una durada specificada.

Environament e acostica modificar

Environament modificar

Dins lo domèni de l'acostica environamentala, se definís lo silenci coma l'abséncia del destorbes que causan los sons indesirables.

Las autoritats localas crean de zonas o de  periòdes de silenci dins los luòcs ont los bruchs ordinaris son mens ben tolerats, per exemple la nuèch o a l'entorn d'un espital.

Psicoacostica modificar

Lo silenci absolut es una nocion dependent de la percepcion umana. Es definís per la psicoacostica, qu'un dels primièrs objectius foguèt de determinar las limitas fisicas de l'audicion umana. L'acostica, branca de la fisica que s'occupa de la vibracion de las particulas d'un mitan elastic, ignora aquelas limitas. L'abséncia totala de vibracion supausava qu'existís pas cap d'agitacion moleculara. Aquela condicion se realiza pas que dins lo vuèit o à la temperature zero absolut (−273,15 °C).

Los sons mai tenhes perceptibles par l'ausida umana dins la plaja de frequéncias ont son mai sensibles, d'1 a 4 kHz, correspondon a una pression acostica de gaireben 20 µPa (vint micropascals), valor que foguèt causida coma nivèl de referéncia quand s'exprimís lo nivèl sonor en decibels. Totes los sons audibles son donc mai fòrts, e lo nivèl sonor en decibels es totjorn un nombre positiu. Alara, un ambiant fòrça calm es d'un nivèl de 40 dB SPL (quarante decibels Sound Pressure Level, es a dire Nivèl de Pression Sonor); una conversacion correspond, pels participants, a un nivèl de 60 a 80 dB SPL[1].

L'audicion umana es limitada a de frequéncias de gaireben 20 Hz a 20,000 Hz. Las vibracions acosticas que lor nivèl o lor frequéncia fa inaudible als umans (coma los ultrasons e infrasons) trencan pas lo silenci, mas tòcan de la fisica de las vibracions, un domèni d'estudi que balha sas basas a l'acostica.

Vida videnta modificar

Lo silenci oposat a la paraula modificar

Dins l'expression « lei del silenci », silenci significat secret. Una societat secrèta interdís als seus membres de comunicar a l'exterior del grop de los detalhs sus son activitat[2]. Se descriu l'Omertà, qu'interdís a tota persona d'una region dominada per una màfia de parlar a las autoritats dels subjèctes que l'interesson, per la mèsma expression.

Nocivitat del silenci modificar

La vida videnta valoriza la comunicacion. De teorias expausan la nocivitat del silenci.

  • Dins son sens mai material, l'exposicion a un silenci aussi tant absolut que possible es una tortura per privacion sensoriala[3].
  • Lo silenci es un rebat de la censura exercida sus las autras par une persona dispausant de la fòrça.
  • L'opcion del silenci pòt èsser tanben una autocensura. La psicanalisi prepausa una psicoterapia fondada sus la paraula, ont lo silenci es una de las expressions de la resistança inconscienta de l'analisant a l'evolucion terapeutica, e benlèu una manifestacion de la denegacion[4].
  • Los moralistas rebutan sovent lo silenci fàcia a l'error o a l'injustici «Es vergonhós de se calar, e de daissar parlar Isocrates», çò disiá Aristòtel[5]. Rebutanvan la mensorga par ommission tot coma la mensorga ordinària: «lo silenci es criminal cada còp que per son benefici particular se dit pas una causa qu'aqueles a qui se l'amaga aurián interés de saber[6]».
  • Las institucions exigisson la comunicaticion, indispensabla per que las insténcias responsablas sián informadas de l'estat de las causas e pòscan prene de decisions que justifican l'existéncia de l'organizacion sociala. Aqueles qu'ocupan, dins l'actualitat, o potencialament, aquelas posicions, remembran sovent la necessitat de « trencar la lei del silenci »[7].

Valorizacion del silenci modificar

Dins las societats ont sols unes an lo drech a la paraula, lo silenci signala un estatut inferior[8]. La produccion de paraula essent per unes una obligacion, pòdon considerar lo silenci coma lo repaus de l'alma. Pòdon tanben, rebutant d'opinar, far del silenci un usatge expressiu li apondent una actitud que tòca als contemporanèus de jutjar de la significacion[9].

Per s'oposar a la vanitat del mond, de corrents religioses monastics crestians, indoïstas, bodistas, taoïstas pratican l'ascèsi e vòlon s'alunha mai possible de la vida videnta, e praticar la meditacion, inseparabla del silenci. Subretot d'òrdres monastics catolics coma los trapistas (Cistercians) intègran dins lor règla monastica una règla de moderacion de la paraula que se nomena sovent lo vòt de silenci[10].

En contra de l'opinion comuna sul drech a la paraula, que ne fa un ben comun o un privilègi d'expèrt un corrent de reflexion non catolica valoriza quitament lo silenci e la resèrva[11]. Aquela amplificacion d'avís contra la paraula incontrarotlada se jonh al corrent filosofic e educatiu que presica amb Senèca lo contraròtle de se e la censura dels instinctes: «impausar lo silenci a sas passions[12]».

Lo silenci passant las limitas de la paraula modificar

A la fin de son Tractatus logico-philosophicus, Ludwig Wittgenstein conclutz «De çò que se pòt pas parlar, que se tasam sul sicut[13]». Lo silenci apareis aicí coma un dever quand se tracta de las proposicions indecidablas.

Es pas una concepcion particulara a la cultura europèa. Dins los Entretens de Confuci, aquel refusa de parlar de subjèctes inconeissibles coma la vida après la mòrt[14].

Lo silenci oposat a l'agitacion modificar

Quand las autoritats enfrentan una agitacion espectaculara, fan sovent apèl al concèpte de majoritat silenciosa, per remembrar lo fach que gaireben totas las gents n'exprimisson pas volontièrs lors causidas o lors opinions, veire que se permeton pas de n'aver.

Complements modificar

Bibliografia modificar

  •  {{{títol}}}. 
  •  {{{títol}}}. .
  •  {{{títol}}}. 
  •  {{{títol}}}. .
  •  {{{títol}}}. .
  •  {{{títol}}}. ISBN 978-2864242567. 
  •  {{{títol}}}. .
  •  {{{títol}}}. 
  • La revue Sigila a consacré son numéro 29 (2012) au thème du silence.
  •  {{{títol}}}. .
  •  {{{títol}}}. 
  •  {{{títol}}}. .

Articles connèxes modificar

Notas e referéncias modificar

  1. ↑  {{{títol}}}. .
  2. ↑ Al subjècte de l'obligacion de resèrva dels francs maçons legir  Le Silence des Apprentis. Maison De Vie, 2007. .
  3. ↑  {{{títol}}}. .
  4. ↑ Nasio 2001 ; Chabert 2013.
  5. ↑ Segon Ciceron De Oratore; utilizant un vèrs de Sofòcles, dins Filoctet, substituent Isocrates als barbars.
  6. ↑ Ciceron, Dels devers III, 12
  7. ↑ entre mille exemples —Huffington Post, «Bizutage, week-end d'intégration : ces victimes qui veulent briser la loi du silence»[1], 28 septembre 2013.
  8. ↑ Moulin 1885, p. 12 dona l'exemple de la Roma antica ont lo silentiarius èra cargat d'empachar la paraula dels esclaus e proletaris.
  9. ↑ Cicéron, Orator ; Moulin 1885, p. 20.
  10. ↑ Laroche 2010.
  11. ↑ Moulin 1885 ; de Smedt 1989 ; Le Breton 1997 ; Vigne 2003 ; Delacomptée 2011.
  12. ↑ Moulin 1885, p. 8, 24sq, 60.
  13. ↑ Prepausicion 7, «Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen»
  14. ↑ Simon Leys, (fr)Una introduccion a Confuci, PDF , p. 16.
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Silenci&oldid=2124624 »