Pep Ventura
Josep Maria Ventura i Casas, benlèu nascut Vuenaventura,[1] e mai conegut popularament coma Pep Ventura e escaissat Pep de la Tenora (Alcalá la Real, Andalosia, 2 de febrièr de 1817 – Figueres, Naut Empordan, 24 de març de 1875) foguèt un musician e compositor catalan. Aqueste artista marquèt notablament la tradicion musicala catalana que consolidèt la sardana longa e reformèt la còbla en li donar d'amplitud. Aqueste virtuós que dominava amb una granda abilitat mantun instrument de vent coma per exemple lo flabiòl, la flaüta o mai la clarineta, foguèt una figura màger del mond musical del país empordanés.
| Pep Ventura | |
 Pep Ventura | |
| Naissença | 2 de febrièr de 1817, [[Fichièr:Modèl:Country flag alias Andalosia|20x18px|border|Modèl:Country alias Andalosia]] Alcalá la Real |
|---|---|
| Decès | 24 de març de 1875, Figueres |
| Occupacion | musician |
| Genre | sardanas |
Grand improvisador dins mantun genre musical, que siá dins las valsas, las masurcas, las pòlcas o los rigodons, Ventura laissèt una marca prigonda e un eiretatge musical important dins la mond de la musica tradicionala en Catalonha, çò que faguèt qu'aprèp sa mòrt la còbla que capitanejava venguèt a se sonar l'Antiga Pep per l'omenatjar.
Biografia modificar
Josep Maria Ventura nasquèt en 1817 a Alcalá la Real, una vilòta andalosa de l'airal de Jaén. Enfant d'una familha empordanesa, la naissença alunhada de las tèrras catalanas se deguèt al fach que son paire, Benet Ventura, un caporal originari de Roses, i èra estat mandat coma militar per combatre de contrabandièrs dins las montanhas andalosas, e sa femna, Antònia Casas i Llagostera originària de Manlleu, aviá seguit son marit malgrat foguèsse prens. Al cap de dos ans, l'1 de junh de 1819, la familha tornèt en Catalonha e visquèron a Roses en companhiá de Miquel Ventura, lo paire de Benet.
Malastrosament l'enfant se vegèt privat de sos parents d'ora que quand aviá tot escàs 6 ans. lo 12 de març de 1823, sa maire moriguèt emportada per la tuberculòsi del temps que son paire èra a defendre lo castèl de Figueres qu'èra assetjat per las tropas de la Santa Aliança. Sens paire o maire per se trachar d'el se n'anèt viure en cò de son grand Miquel, a Figueres. Los cambiaments politics de l'epòca faguèron que lo sargent Benet Ventura se vegèt jutjat pels Volontaris Reialistas, lo còs militar tot bèl just creat pel monarca espanhòl, Ferrand VII, e deportat a l'estat francés.
Quand aviá 13 ans, lo 29 d'octobre de 1830, Josep vegèt tornar son paire definitivament a Figueres. Aqueste comencèt una carrièra fòrça alunhada de la militara, e gràcias a un certificat militar de bona conducha venguèt regent dins una escòla de l'airal.
Quand se faguèt mai grand, Pep aprenguèt lo mestièr de sartre e qualques nocions de solfègi a l'obrador d'un collèga de son paire e director de la còbla de l'airal, Joan Llandrich, que vendriá mai tard son sògre.
Lo 16 de julh de 1837 se maridèt amb la filha del sartre, Maria Llandrich. Amassa aguèron un filh en 1858 que sonèron Benet coma son grand e que mai tard seguiguèt la via del paire e venguèt musician de còbla. Son esposa Maria moriguèt lo 2 de febrièr de 1864 a l'edat de 44 ans. Lo musician compausèt alara per onorar sa memòria e exprimir sa tristesa la sardana Per tu ploro. Malgrat lo dòl, Pep Ventura se tornèt maridar qualques meses mai tard, lo 17 de novembre del meteis an, amb Margarida Ripoll i Serva, qu'aviá tres ans de mens qu'el.
Son paire Benet Ventura se moriguèt lo 22 d'agost de 1873.
Lo dimècres 25 de març de 1875, aprèp qualques jorns de febre qu'aviá passat aliechat, Pep Ventura moriguèt dins son ostal del carrer Lasauca a Figueres.
Eiretatge modificar
Ventura laissèt un fons de 312 sardanas longas, que mai d'una recebèt pas jamai de títol, un nombre considerable de sardanas cortas e mantuna composicion corala. Demest aquestas darrièras la mai famosa es Arri, Moreu, que recebèt un prèmi al concors claverian de 1864. De tot aquel corpus, compausat per mai de 550 pèças, s'es agut dich que conten 2.000 tèmas musicals. Los documents del fons, escriches de la man del musician, son servats dins l'archiu de l'Orfeon Catalan.
En omenatge al musician, una escòla de l'Hospitalet de Llobregat foguèt batejada amb son nom.
Referéncias modificar
<references>