Pedro Calderón de la Barca
Pedro Calderón de la Barca (Madrid, 17 de genièr de 1600 – Madrid, 25 de mai de 1681) es un autor de la literatura espanhòla del Sègle d'aur espanhòl, concretament al Barròc. Èra capelan e autor d'òbras de teatre, inclutz de tragèdia, comèdia e dramas liturgics.
| Pedro Calderón de la Barca | |
.jpg) | |
| Naissença | 17 de genièr de 1600, Madrid |
|---|---|
| Decès | 25 de mai de 1681, Madrid |
| Occupacion | Militar, Poèta, dramaturg |
_01.jpg)
Se faguèt remarcar coma a soldat al servici del Duc del Infantado a la Guèrra de Trenta Ans pendent lo sèti d'Hont Arràbia de 1638 e a la Guèrra dels Segaires. Ferit pendent la Batalha de Lhèida 1642, obtenguèt la licéncia absoluda en 1642 e una pension a vida.
òbras famosas modificar
- La vida es sueño
- El alcalde de Zalamea
- El médico de su honra
- La dama duende
- El gran teatro del mundo
Tèmas modificar
Los tèmas de Calderón son aqueles tipics del barròc e dins un ambiant de pessimisme existencial. Se demanda çò qu'es la realitat, sobretot pren en compte las desillusions de la societat, perque tota la vida sembla un sòmi. L'individú es asfixiat pels convencionalismes e las envejas, que lo daissan èsser liure nimai mantenir sos principis, entre aqueles se destaca l'onor. La religion ocupa un ròtle central: defend una pietat autentica e respectuosa amb los dògmes del catolicisme. L'amor apareis coma lo motor de l'accion pels personatges, caracterizat per un de trachs de son personnatge que s'apròcha de l'arquetipe.
Estil modificar
Calderón centra tota l'òbra a l'entorn d'un dilèma existencial que patís un personatge. Escriu en vèrs e amb fòrça monològs simbòlics. Sa recèrca formala lo plaça dins lo cultisme, amb una lengua plena de metafòras, referéncias literàrias e musicalitat. S'inspira de Lope de Vega dins la concepcion de l'accion dramatica e l'escenografia (a que dona importància).
Lo compositor alemand Carl Schadewitz (1887-1947), metèt en musica qualques òbra de Calderón de la Barca.
