Pèire Raimon de Tolosa
Pèire Raimon de Tolosa (o Toloza en occitan ancian; fl. 1180–1220)[N 1], èra un trobador de la borgesiá tolosana. Es diversement escaissat lo Vièlh (oc ancian: lo Viellz) e lo Gròs, malgrat que d'unes pensen que fan referéncia a doas personas diferentas[N 1]. D'un autre costat, Lo Vièlh poiriá far referéncia a son apertenéncia a una primièra generacion de trobadors[N 2]. Dètz e uèch dels poèmas de Peire Raimon subrevivon, dont una cançon amb una melodia[N 1].
.jpg)
Biografia modificar
Lo nom de Pèire Raimon (escrich jos la forma latina Petrus Raimundus) es estat consignat dins dos documents de Tolosa, que son respectivament de 1182 e de 1214[N 1]. Segon sa vida, se faguèt joglar e se n'anèt a la cort d'Anfós II d'Aragon, que li faguèt granda onor[N 2]. L'òbra mai anciana e datada d'en Pèire Raimon es un planh que foguèt escrich aprèp la mòrt d'Enric lo rei jove en 1183[N 1]. Segon sa vida, Pèire passèt "longtemps" a la cort d'Anfós, de Guilhèm VIII de Montpelhièr e d'un certan "comte Raimon", çò que poiriá far referéncia siá a Raimon V de Tolosa, siá, mai probablament, a Raimon VI[N 1][N 2]. Passèt tanben pro de temps dins la peninsula italiana, en Lombardia e en Piemont), dins las corts de Tomàs Ièr de Savòia, Guilhèm de Malaspina, e Azzo VI d'Este[N 1]. La filha d'Azzo, Beatritz, foguèt la destinatària d'un dels poèmas de Pèire[N 1]. Mai tard Pèire se maridèt e amb sa femna visquèron a Pàmias ont se moriguèt[N 2].
Segon lo Tresaur dau Felibritge, "Cesar de Nòstra Dama pretend ... qu'aviá escrich un tractat contra l'error dels arians"[1].
Pèire foguèt un cantaire e compositor reputat de cançons. Son òbra se caracteriza per de tèmas de la natura. Son estil èra ermetic/clus. Imitèt los trobadors que l'avián precedit coma Cadenet e Arnaut Danièl e es a son torn imitat per Bertran de Bòrn, sustot dins son utilizacion de l'imatjariá naturala. Bertran es anat fins a copiar quasi una estròfa entièra del "No.m puesc sofrir d'una leu chanso faire" de Pèire. Dins "Us noels pessamens", Pèire anticipa lo poèta toscan Dante Alighieri[N 3]. Pèire se planh d'una mèstra que li a primièr fach signe, puèi a romput sa promessa quand ditz:
- Que qui non a vezat aver
- gran be, plus leu pot sostener
- afan que tal es rics e bos;
- que.l maltrag l'es plus angoyssos,
- quan li soven benanansa.[N 4]
La sola melodia subreviventa de Pèire es florida coma la de Cadenet e mens melismatica que la de Danièl.[N 5] Son estil utiliza un nombre inabitualament naut de grands intervals, e mai de tritons. Lo poèma amb la melodia es bastit sus una metafòra innovanta:
Nòtas e referéncias modificar
Nòtas modificar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 et 1,7 Aubrey, 17.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 et 2,3 Egan, 77.
- ↑ Lewent, 106. The passage in Dante being referred to is Inferno, V, 121 ff.
- ↑ Lewent, 106: "For he who is not accustomed to have much luck, is more capable of suffering misery than one who is noble and high in rank; for misfortune grieves the latter more if he remembers (former) good fortune."
- ↑ Aubrey, 225 and 268.
- ↑ Also commonly Atressi com la chandella.
- ↑ Gouiran, 88: "Like the candle which destroys itself in order to give light to others, I sing, at the worst of my torture, for the pleasure of others."
Referéncias modificar
- Anglade, Joseph. Poésies du troubadour Peire Raimon de Toulouse. 1920.
- Aubrey, Elizabeth. The Music of the Troubadours. Indiana University Press, 1996. ISBN 0-253-21389-4Error d'escript : lo modul « check isbn » existís pas..
- Egan, Margarita, ed. and trans. The Vidas of the Troubadours. New York: Garland, 1984. ISBN 0-8240-9437-9Error d'escript : lo modul « check isbn » existís pas..
- Gouiran, Gérard. "The Classical Period: from Raimbaut d'Aurenga to Arnaut Daniel." The Troubadours: An Introduction. Simon Gaunt and Sarah Kay, edd. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 0-521-57473-0Error d'escript : lo modul « check isbn » existís pas..
- Kastner, L. E. "Notes on the Poems of Bertran de Born." The Modern Language Review, 31:1 (Jan., 1936), pp. 20–33.
- Lewent, Kurt. "Old Provençal Miscellany: 1. Troubadours as Precursors of Dante." The Modern Language Review, 38:2 (Apr., 1943), pp. 106–116.