Wikipèdia

Moissac (Carcin)

comuna francesa
talha= Pels articles omonims, vejatz Moissac (omonimia).
Vila d'Occitània

Moissac[1],[2],[3],[4] (Moissac en francés) es una comuna carcinòla, situada dins lo departament de Tarn e Garona e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus. Los estatjants se dison "Moissagueses".

Moissac
Moissac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa abadiala.
Bandièra
 Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 06′ 17″ N, 1° 05′ 06″ E
Superfícia 85,95 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala 		 
199 m
70 m
59 m
Geografia politica
País Carcin Armas de Carcin  Guiana
Estat Bandièra de França França
Region
76 		Occitània
Departament
82 		Tarn e Garona Armas deu Departament de Tarn e Garona
Arrondiment
821 		Los Sarrasins
Canton
8298 		Moissac (burèu centralizator), en (1973-2015) caplòc del Canton de Moissac 1
caplòc del Canton de Moissac 2
Intercom
248200164 		CC de las Tèrras de las Confluéncias
Cònsol Romain Lopez
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018) 		13 195 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

13 520 ab.
Densitat 146,18 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Moissagués, Moissagais (en francés)
Còde postal 82200
Còde INSEE 82112

Geografia modificar

 
Lo canal lateral a Garona a Moissac

La comuna es situada al jonhent de Garona e de Tarn sul canal lateral a Garona e l'anciana RN 113 entre Los Sarrasins e Valença d'Agen.

Accès SNCF per la gara de Moissac sus la linha Bordèu - Seta.

 
Comunas a l'entorn.

Istòria modificar

En 1622, pendent una novèla guèrra de religion, la vila foguèt presa per Loís XIII[5].

Moissac foguèt una vila plan desprofechada per l'aigat de març de 1930. L'istorian Max Lagarrigue lo qualifiquèt d'aigat del sègle.[6] Aquel afirma que «se denombra, a Moissac, 120 mòrts, 1400 ostals destruits e 5896 sens abrics.»[7].

La comuna es coneguda tanben coma la «vila del Chasselat» (del nom del rasim de taula originari del vilatge de Chasselas, (Sòna e Léger, 71), classat en AOC), cultivat a l'entorn pels expleitants agricòlas del canton. Foguèt pendent la Segonda Guèrra Mondiala, un refugi per una importanta comunautat dels esclairaires israelitas de França (EIF). Aqueles - refugiats al Molin de Moissac - i demorèron pendent tota o partida de l'ocupacion mercés, entre autres, a la complasença de las autoritats municipalas e de la populacion; los pus pichons foguèron refugiats a l'Ostal dels enfants de Moissac.

A la prima de 1944, una partida de la 2a division SS Das Reich i aviá son sèti, abans d’èsser enviada en Normandia e de far fòrça chaples sul camin, coma a Orador de Glana.

En mai de 1968, los obrièrs de l'usina de Targa faguèron cauma a partir del 22 coma los de l'usina de Péchiney als Sarrasins (a partir del 21). De manifestacions paisanas n'organisèron tanben, ambe Paul Ardouin[8].

Administracion modificar

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
4 de julhet de 2020 2026 Romain Lopez RN ancian assistent parlementari de Marion Maréchal
2014 2020 Jean-Michel Henryot UMP, LR  
març de 1983 2014 Jean-Paul Nunzi PS deputat (1988-93 e 1997-2002)
març de 1971 1983 Armand Rigal    
març de 1959 1971 Jean Delvolvé   conselhièr d'estat
1951 1959 Villeneuve    
1944 1951 Roger Delthil Partit radical magistrat, conselhièr general, President del Conselh General (1937-1941 ?), deputat (1924-1927), puèi senator (1927-1941, 1948-1951)
1941 1944 Moles    
1925 1941 Roger Delthil Partit radical magistrat, conselhièr general, President del Conselh General (1937-1941 ?), deputat (1924-1927), puèi senator (1927-1941, 1948-1951)
  1925      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m  		Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 12564, totala: 12980
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
10 618 10 035 10 331 9 927 10 165 10 618 10 762 10 724 10 655

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
10 290 10 445 9 661 9 036 9 137 9 202 9 232 8 797 8 769

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
8 407 8 218 8 137 7 219 7 435 7 814 8 105 9 181 9 145

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
10 274
 11 856
 11 826
 11 184
 11 971
 12 321
 12 354
 12 377
 12 290
12 755
2009 2010
12 244
12 728 		12 192
12 620
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 13195 abitants.

Economia modificar

Lo sector fruchièr demòra desvolopat amb subretot la preséncia de grands negociants coma lo grope Boyer S.A. o Blue Whale, mas ambe fòrça dificultats. Lo Chasselat de Moissac daurat: lo moissac; produccion : mai de 18 000 tonas, demòra pasmens la mai granda produccion francesa de rasim de taula. Aquel fruch benefícia de l'AOC. La produccion subís, fa ara mai de dètz ans, una baissa a causa del accidents climatics (granissadas e geladas, 2007-2008), una diminucion de l'airal cultivat e en consequéncia una baissa del tonatge[9].

Cultura e patrimòni modificar

 
Clastras de l'abadiá de Sent Pèire de Moissac
 
Clastras de l'abadiá de Sant Pèire de Moissac
Abadiá de Sant Pèire
  • Glèisa de Sant Pèire, anciana glèisa abadiala amb lo portal (1130), un dels caps d'òbra de l'escultura romanica. De l'edifici del sègle XI demòra sonque lo massís campanar porge, coma un donjon amb camin de ronda, bastit defensiu mas que son darrièr estatge foguèt bastit a la fin del gotic.
  • Clastras (fin del sègle XI), una dels mielhs conservadas de l'Occident crestian.

Coma estapa del Camin de Compostela, l'abadiá de Sant Pèire e las clastras foguèron inscrichas en 1998 al Patrimòni Mondial de l'Umanitat per l'UNESCO[10].

Pont canal de Cacor

Long de 356 m, a l’èst de Moissac, permet al Canal lateral a Garona a Garona de passar Tarn.

Lo Musèu Moissagués

Es installat dins l'anciana demorança dels abats, impausant bastit enrodat d'una torre de bricas del sègle XIII.

Lo mercat, plaça dels Recolets
Lo pont Napoleon

Decidit per Napoleon Ièr e acabat per Napoleon III, dempuèi se pòt veire los cais e lo pont de Sant Jacme: eretièr d'un obratge medieval, benlèu roman.

Lo Pelegrinatge de Compostèla modificar

 
Patrimòni Mondial de l'UNESCO
Etapa precedenta

Lausèrta 		Romavatge de Sant Jacme de Compostèla

Via Podiensis 		Etapa seguenta

Autvilar


Los romius modificar

L’acuèlh

I avià de plaças a l'ostalariá o a la maladrariá de l'abadiá, situada prèp de la glèisa de Sant Martin, o dins d'autres espitals totes de Sant Jacme.

Ara, un centre internacional d'albergament aculhís mai de 5000 romiaires cada an. Es lo Carmel, bastiment istoric en naut de la vila, tot restaurat e la vila lo fisèt a la gestion del Club Alpin Francés. Se trapan de cambras comunas o independentas, de salas de repaus e de reünion, de servicis (bugada), una cosina comuna. I a tanben Lo Gite Ultreia, dins un ostal del sègle XVIII, al bòrd del camin, lo GR65.

La glèisa de Sant Jacme

Sol demòra lo nom. L'edifici actual, del sègle XIX, es un musèu de l'artesanat.

Embessonatge modificar

Articles connèxes modificar

Bibliografia modificar

  • (fr) Ernest Rupin, L'Abbaye et les cloîtres de Moissac, Paris, 1897, réédité en 1981 (réédition)

Ligams extèrnes modificar

Lòcs e monuments modificar

Personalitats ligadas amb la comuna modificar

Veire tanben modificar

Ligams extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. ↑ Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. ↑  Toponimia occitana.
  3. ↑ Congrès permanent de la lenga occitana. . Top'Òc: Diccionari toponimic occitan.
  4. ↑ Institut d'Estudis Occitans. . BdTopoc–Geoccitania.
  5. ↑ (fr)Gérard Folio. La citadelle et la place de Saint-Jean-Pied-de-Port, de la Renaissance à l’Époque Contemporaine, in Cahier du Centre d’études d’histoire de la défense n° 25 Histoire de la fortification, 2005 ISBN 2-11-094732-2, [1]
  6. ↑ (fr) Max Lagarrigue,L’inondation du siècle, mars 1930, in Les Caprices du Temps, revue Arkheia, n°21, Montauban, 2009.
  7. ↑ Max Lagarrigue,L’inondation du siècle, mars 1930,op. cit.
  8. ↑ (fr)Max Lagarrigue, Castelsarrasin-Moissac: "Ce sont les lycéens qui ont lancé 68", in La Dépêche du Midi, 20/5/2008.
  9. ↑ (fr)Max Lagarrigue, Bilan mitigé pour les chasselatiers moissagais, La Dépêche du Midi, 11 avril 2009.
  10. ↑ (fr)Fiche UNESCO des Chemins de Saint-Jacques-de-Compostelle en France
  Moissac (Carcin) es una etapa sul camin de Sant Jacme.


Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Moissac_(Carcin)&oldid=2416929 »