Manifèst del Partit comunista

Lo Manifèst del partit comunista (en alemand: Manifest der Kommunistischen Partei) es un ensag politicofilosofic comandat per la Liga dels comunistas (anciana Liga dels justes), e redigidas pel filosòf alemand Karl Marx.

Manifèst del partit comunista o Manifèst comunista
Alemand
Autor	Karl Marx (e Friedrich Engels)
Genre	Ensag politic
Version originala
Títol	Manifest der Kommunistischen Partei
Parucion	Londres (21 de febrièr de 1848)

Escrit a la fin de 1847 e al començament de 1848 amb la participacion de son amic Friedrich Engels e publicat en febrièr de 1848, foguèt difusat a l'origina jol títol de Manifèst del partit comunista (existissiá alara pas cap de Partit comunista, lo tèrme « partit » designant a l'epòca l'ensemble dels corrents partisans del comunisme), e tornèt èsser publicat jol títol Manifèst comunista.

Contèxte e portada

Una comanda de la Liga dels comunistas

A la fin dels ans 1840, la Liga dels justes representa l'organizacion màger del movement obrièr. Se son evolucion mòstra un despassament de las concepcions obrieristas dels començaments e d'un besonh d'una concepcion scientifica de la revolucion, sa doctrina demora subretot inspirada per la filosofia alemanda e un socialisme abstrach, donent pas de compreneson solida de las estructuras economicas. En 1846, un Comitat de correspondéncia comunista foguèt creat Brussèlas, amb Marx e Engels, per establir un ligam entre los diferents grops e d'escampilhar la concepcion materialista de l'istòria. Acaba per emportar l'adesion de la majoritat de la Liga dels Justes. Pendent lo congrès tengut del 2 al 9 de junh de 1847, l'anciana organizacion se transforma en Liga dels comunistas e adòpta coma devisa la futura exortacion finala del Manifèst, « Proletaris de totes los païses, unissètz-vos ! ». A l'eissida d'aquesta primièra amassada, la Liga ralia pas encara entièrament lo socialisme scientific mas encoratja a la propagacion de las idèas comunistas, çò trenca amb las practicas conspiratriças anterioras .

Al congrès de junh sortir, la Liga difusa un Projècte d'una profession de fe que pren la forma de 22 questions-responsas e invita los membres a ne discutir. A la seguida d'una proposicion edulcorada de Moses Hess, Engels redigís un esboç, Principis del comunisme, ont expausa d'idèas utilizada dins lo Manifèst, coma la concepcion del proletariat e las consequéncias de la revolucion industriala. Dins una letra del 23-24 de novembre mandada a Marx, suggerís d'abandonar la forma catequistica e prepausa lo tèrme de manifèst. Pendent lo segond congrès de la Liga, que se denbana a Londres del 29 de novembre al 8 de decembre de 1847, Marx e Engels empòrtan l'adesion generala e son encargats de la redaccion. Engels essent pas present al meteis temps que Marx a Brussèlas, es subretot aqueste que bastís lo tèxte. Pasmens, al veire lor collaboracion, es admés que ne son ambedos los autors. Pareis de biais anonim pendent lo mes febrièr de 1848, dins lo contèxte dels movements revolucionaris a París, après l'interdiccion d'un banquet republican lo 22 de febrièr de 1848. Los autors en reconeisson la paternitat dins una novèla edicion de 1872, jol títol Manifèst comunista.

Posteritat de l'òbra

Pasmens se considèran mai d'unes aspèctes del tèxte despassats, per exemple a causa de la leissons de prene de la Comuna de 1871, Marx e Engels escrivián en 1872 : « lo Manifèst es un document istoric que nos atribuïssèm pas pus lo drech de modificar » (prefàcia del Manifèst comunista, 1872). Lo Manifèst aguèt un impacte important dins la creacion de l'Associacion internacionala dels trabalhados (AIT) en 1864, a l'initiaciativa d'obrièrs angleses e franceses. L'obratge aguèt un impacte important, despassant las frontièras d'Euròpa, qu(es publicat als Estats Units d'America en 1871.

En junh de 2013, lo manuscrit del Manifèst del partit comunista es inscrich dins lo registre Memòria del mond de l'UNESCO.

Resumit e analisi

L'istòria coma lucha de las classas

Lo Manifèst del partit comunista pòt èsser vist coma un resumit, jos comanda, de la pensada « marxista » que se qualificant de comunista cerca a se diferenciar del rèste del socialisme de l'epòca, considerat coma utopic. Amb aquesta òbra, la Liga dels comunistas vòl mostrar que lo « socialisme » ven tròp respectable, tròp pròche del mutuellisme. La Liga vòl un novelum, mai contestatari mas que siá pas utopic. Son principi es de fa lo manifèst al mond çò qu’es lo projècte comunista que, coma o mòstra lo tèxte, es combatut per la classa dirigenta dins l'Euròpa tota. En efièch, lo Manifèst comunista es pas l'òbra anonciatritz del comunisme, mas l'afirmacion d'un movement ja present.

Lo tèxte comença per exprimir l'importança de la lucha de las classas, qu'opausa « opressors e oprimits ». Segon Marx, « La societat borgesa modèrna, auçada sus las roïnas de la societat feudala, a pas abolit los antagonismes de classas. Faguèt pas que substituir de novèlas classas, de novèlas condicions d'opression, de novèlas formas de lucha a aquelas d'autres còps ». Mas la lucha de las classas modèrna es especifica dins aqueste sens que se resumís a un antagonisme simplificat: borgeses contra proletaris.

Lo tèxte constata enseguida la formacion d’un mercat mondial : « Butada pel besonh de mercats sempre novèls, la borgesia envasís lo mond entièr. Deu s'implantar pertot, expleitar pertot, establir pertot de relacions. Per l'expleitacion del mercat mondial, la borgesiá dona un caractèr cosmopolita a la produccion e a la consomacion de totes los païses. Al grand desesper dels reaccionaris, levèt a l'industria sa basa nacionala. » L'existéncia del capitalisme es un progrès al respècte del periòde precedent, mas deu s'acabar quand lo proletariat acabarà amb lo règne de la borgesiá. « Totes los movements istorics foguèron, fins alara, complits per de minoritats o al benefici de las minoritats. Lo movement proletarian es lo movement espontanèu de l'imensa majoritat al benefici de l'imensa majoritat ».

Marx escriu que « L'existéncia a la dominacion de la classa borgesa an per condicion essenciala l'acumulacion de la riquesa dins la mans dels particulièrs, la formacion e la creissença del Capital; la condicion d'existéncia del capital, es lo salariat. » Estimant que « Los trabalhadors an pas de patria », s'agís d'acabar amb lo règne del capital pertot lo mond.

La definicion del comunisme

Lo tèxte enóncia que « Los comunistas forman pas un partit distincte opausat als autres partits obrièrs. » Aquó s'explica del biais seguent: « Las concepcions teoricas dels comunistas repausan pas cap sus las idèas, dels principis inventats o descobèrts per tal o tal reformator del mond. Son pas que l'expression generala de las condicions realas d'una lucha de classas existentas, d'un movement istoric que se realisa jos nòstres uèis. »

Dins lo tèxte, Marx s’adreiça directament als borgeses en refutant caduna de lors objeccions possiblas contra lo comunisme: sus l'abolicion de la proprietat privada, de l'eritatge e del trabalh dels enfants, sus la libertat, sus la familha, sus l'impòt progressiu e l'educacion publica gratuïta er totes lis enfants, etc. Lo cambiament de regim passa par la trencadura amb l'ideologia borgesa, e per l'union internacionala dels proletaris.

La societat comunista es caracterizada coma atal: « A la plaça de l'anciana societat borgesa, amb sas classas e sos antagonismes de classas, sorgís una association ont lo liure desvelopament de cadun es la condicion del liure desvelopament de totes ».

Lo socialisme utopic e lo programa de la classa obrièra

Lo tresen capítol examina e critica los diferents corrents « socialistas » de l'epòca. Marx s'emplega a los criticar amb vigor e acumula los sarcasmes sus aqueles. Qualifica per exemple Proudhon de « socialista borgés » qu' « atenh son expression adeqüata sonque quand ven una simpla figura de retorica: Lo liure-escambi, dins l'interés de la classa obrièra! De dreches protectors, dins l'interés de la classa obrièra! De prisons cellulàrias, dins l'interés de la classa obrièra! ».

Fin finala, lo darrirèr capítol vòl mostrar de perspectivas imediatas pels comunistas, dins l'Euròpa d'abans las revolucions de 1848. Los comunistas « combatan per los interesses e las tòca immediatas de la classa obrièra; mas dins lo movement present, defendon e representan al meteis temps l'avenir del movement. », e « trabalhan a l'union e a l'ententa dels partits democratics de totes los païses ». Lo tèxte s'acaba pel celèbre eslogan : « Proletaris de totes los païses, unissètz-vos ! ».

Bibliografia

• Karl Marx e Friedrich Engels, Manifèst del partit comunista, revirat de l'alemand e presentat per Jòrdi Blanc, Edicions Vent Terral, Valderiès,1976,104 p.
• Karl Marx, Œuvres I - Économie I, Bibliothèque de la Pléiade, Gallimard, 1994, p. 157 à 195 : Le Manifeste Communiste (1848), traduction par M. Rubel et L. Évrard.
• Karl Marx et Friedrich Engels (trad. Corinne Lyotard, introduction, notes et commentaires de François Châtelet), Manifeste du Parti communiste (1848) et Critique du programme de Gotha (1875) [« Manifest der Kommunistischen Partei / Kritik des Gothaer Programms »], Paris, Librairie générale française, coll. « Le Livre de poche, Les Classiques de la Philosophie », 2004 (1^re éd. septembre 1973), 155 p. (ISBN 2253014915 et 9782253014911, OCLC 496671293, lire en ligne)Modèl:Ref-Marx Engels Châtelet-Manifeste

Estudis

Obratges

• André Sénik, Le Manifeste du Parti communiste aux yeux de l'histoire, Éditions Pierre-Guillaume de Roux, 2015.

Adaptacions

• Manga, Le manifeste du Parti communiste, éd Soleil Productions, Septembre 2011 ISBN 978-2-302-01877-8
• George S Rigakos, Red Viktor (illustrateur), Le manifeste communiste - Illustré,
  • (fr)(en)(de) Chapitre Un: Matérialisme Historique, 32p., 2010 ISBN 978-0-9812807-2-1
  • (en)(de) Chapitre Deux : La Bourgeoisie, 32p., 2010 ISBN 978-0-9812807-7-6

Notas e referéncias

Vejatz tanben

Articles connèxes

• Autors : Karl Marx (e Friedrich Engels)
• Socialisme, Communisme, Marxisme.
• Materialisme istoric, Lucha de las classas (classas socialas: Borgesiá e Proletariat).
• Esclavagisme, Esclavatge salariat, Feudalisme, Capitalisme, Collectivisme economic.
• Spectres de Marx (òbra de Jacques Derrida)