Langoiran

Vila d'Occitània

Langoiran o Lengoiran (Langoiran en francés) es una comuna bordalesa , lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Langoiran Langoiran
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèth de Langoiran.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	44° 42′ 30″ N, 0° 24′ 00″ O
Superfícia	10,14 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	101 m 90 m 2 m
Geografia politica
País	Guiana Bordalés
Contrada	Entre Duas Mars
Estat	França
Region 75	Novèra Aquitània
Departament 33	Gironda
Arrondiment 333	Arrondiment de Lengon
Canton 3317	L'Entre duas Mars (Cadilhac avant 2015)
Intercom 243301173	CC de las Pòrtas de l'Entre Duas Mars
Cònsol	Jean François Boras (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2019)	2 154 ab. Evolucion de la populacion 2 185 ab.
Densitat	227,02 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	33550
Còde INSEE	33226

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Aquera comuna garonesa de l'Entre Duas Mars a tres entitats de populacion principalas : la vila, situada près dau pòrt e a un cairehorc de rotas, que fòrma una aglomeracion damb Lo Torne, Lo Pè dau Castèth (fòrma supausada), près de la RD 10, en direccion de Lestiac e lo Haut Langoiran, qu'èra l'ancian borg, sus la RD 240, en direccion de Capian. I a tanben un vilatge dau nom de Saint-Orens (en francés), sus la RD 240 tanben.

Perimètre dau territòri

Comunas confrontantas de Langoiran

	Haus
Lo Torne		Capian
Portèths Garòna delà		Lestiac

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Logoira, Logoram, aus sègles XI-XIII, Lagoiran, en 1263, Lagoyran, en 1273, dominus de Legoran, en 1273, castro de Legoiran, en 1273, parrochiis de Legoyran, en 1273, Legoyrano, en latin, en 1299, seigneur de La Goyran, en 1307-1317, cap. de Langoyrano arch. Benaugensis, cap. de Lingonrano arch. Benaugensis, en latin, en 1326, cap. de Logoyrano, en 1342 e en 1361, Langouyran, sus una mapa dau sègle XVII .

Dauzat explica Langoiran per un nom galloroman *Lingorius, dau gallés Lingo, etnic [un nom que marca l'origina, dau pòble daus Lingons], o una varianta dau nom gallés Licorius, damb lo sufixe -anum . Delamarre va un pauc dens lo sens de Dauzat : un nom celtic d'òme *Lingorios, damb lo sufixe celtic -ānon . Negre e Astor, citats per Bénédicte Boyrie-Fénié, causisson lo mot latin langurium, « sòrta de lusèrt », que seré vengut un nom d'òme. Bénédicte Boyrie-Fénié era medisha òpta per un cognomen inatestat *Longurius, explicable per lo nom comun longuriu(m), « longa pèrga », seguit dau sufixe latin -anu(m). *Longurianum pòt menar a Logoyran- per passatge de iòd a la sillaba precedenta (*Longuryano > *Longoyrano) e per dissimilacion de nasalas (i a duas n dens lo mot, un s'amudit). Pui Logoiran es comprés coma Lo Goiran damb article, çò que mena a La Goiran, Le Goiran .

Una dificultat de l'explicacion es que tots los toponimistas parten d'una prumèira sillaba damb la nasala n (Ling-, Lang-, Long-), çò que fòrça a supausar que las fòrmas pus ancianas aurén perduda aquera nasala (Logoiran, etc) (çò que s'explica), mes la nasala tòrna paréisher miraculosament après : Langoiran. Una autra es que totas las explicacions utilizan un nom de persona inatestat, çò que l'asterisque indica. Sol Dauzat prepausa lo nom gallés Licorius, latinizacion de Licorios, sense nasala a la prumèira sillaba, que permet pas, pr'aquò de passar dirèctament a Logoiran. Mès aqueth nom es atestat ? Xavier Delamarre lo cita pas dens sa lista de noms gallics.

Saint-Ourens

La mapa de Cassini pòrta St Aurens . *Sent Aurenç es benlèu la fòrma autentica d'aqueth toponime. La devocion a Orentius, avesque d'Aush au sègle V, s'espandís pas gaire hòra de las tèrras armanhaquesas o tolosanas (i a un Sant Orenç en Bassa Ribagorça, mès aqueth territòri hit partida dau Comtat de Tolosa). La possibilitat d'un nom de persona, eth medish nom d'origina (d'una persona neishuda en un lòc nommat Sent/Sant Orenç) es mèi probabla qu'una anciana glèisa vodada a aqueth sent.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista daus cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2026	Jean François Boras	UDI	viticultor
març de 2001	2014	Raoul Orsoni	sense etiqueta, ancian UDF	notari
març 1983	2001	Robert Bibonne		professor
	1983
Totas las donadas son pas encara conegudas.

• Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Cadilhac; es adara dau canton de l'Entre duas Mars.

Demografia

Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 2302, totala: 2183
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1 479	1 092	1 543	1 237	1 542	1 506	1 602	1 704	1 801
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1 835	1 910	2 026	2 113	2 062	1 918	1 779	1 829	1 894
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
1 917	1 849	1 723	1 557	1 599	1 593	1 405	1 352	1 371
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
1 571	1 695	1 660	2 007	2 024	1 997	2 072	2 094	2 116 2 139
2009	2010
2 173 2 197	2 230 2 255
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

• Glèisa de Sant Pèir en Ligams dau Naut Lengoiran, d'estil roman, acessant ua capèra de 1541 dedicada a la Vergi. La glèisa es classada au títol daus monuments istorics en 1903
• Glèisa de Sant Lionç, de la fin dau sègle XIX, construita per Abadie. Es inscrita a l'invetari generau dau patrimòni culturau.

• 
  Lo castèth vist dau Pied-du-Château
• 
  L'absida de la glèisa de Sent Pèir (Haut Langoiran)
• 
  Anciana crotz de cementèri
• 
  Pont dit Pont Eiffel
• 
  L'ostau de comuna, l'ostau comunau, "meria"