Ismaèl Girard

Ismaèl Girard (Gençac en Savés), Gasconha, junh de 1898 - Tolosa, Lengadòc, 1976) foguèt un mètge e escrivan occitan, plan implicat dins la naissença de l'occitanisme contemporanèu.

Biografia

Ismaèl Girard nasquèt en 1898 a Gençac, un vilatjon gascon situat a ras de Montpesat. Faguèt sos estudis segondaris al collègi Sant Nicolau de Gimont. Foguèt en aquel temps que son interès per l'occitan comencèt qu'aguèt coma professor Leopòld Medan. Posteriorament foguèt un dels impulsors de l'occitanisme abans la Segonda Guèrra Mondiala. En 1923 fondèt amb Camil Soula la revista Òc e foguèt un dels fondadors de la Societat d'Estudis Occitans. Puèi en 1928 realizèt amb Josep Carbonell i Gener l'exemplar famós de l'Amic de les Arts sus la poesia occitana, e collaborèt tanben amb l'Oficina de Relacions Meridionals de la Generalitat de Catalonha. En 1945 foguèt tanben demest los que fondèron l'Institut d'Estudis Occitans e i collaborèt un brave temps. Pr'aquò se n'alunhèt definitivament en 1964 per de rasons d'orientacion. Publiquèt divèrsas poesias en gascon jol pseudonim Delfin Dario.

Bibliografia

Òbras scientificas (en francés)

• Le Comminges thermal et climatique (1926)
• La mortalité par tuberculose et par cancer à Toulouse (1934)
• La mortalité infantile à Toulouse au cours d'une période de 25 ans : 1908-1932 (1935)
• La tuberculose est guérissable (1940)

Literatura

• Anthologie des poètes gascons, d'Armagnac, d'Astarac, de Lomagne, d'Albret et de Bas-Comminges. (1942)
• Signes : poèmas (en occità, 1960)