Fulminat de mercuri
Lo fulminat de mercuri (II) es un compausat organomercuriau de formula generala Hg(CNO)2. Descubèrt en 1788 per Claude-Louis Berthollet (1748-1822), es un solid blanc-gris pauc soluble dins l'aiga qu'a de proprietats explosivas. Fòrça sensible, sa manipulacion es perilhosa e es tanben un produch toxic en causa de la preséncia de saus de mercuri.
|
Fulminat de mercuri (II)
| |||
|---|---|---|---|
 | |||
| General | |||
| Formula bruta | Hg(CNO)2 | ||
| Nom IUPAC | Fulminat de mercuri (II) | ||
| Numèro CAS | 628-86-4 | ||
| Aparéncia | Solid blanc-gris | ||
| Proprietats fisicas | |||
| Massa moleculara | 284,62 ± 0,02 g/mol | ||
| Temperatura de fusion |
160 °C | ||
| Temperatura de vaporizacion |
356,6 °C | ||
| Solubilitat | Pauc soluble dins l'aiga Soluble dins l'etanòl e l'amoniac | ||
| Densitat | 4,42 | ||
| Unitats del SI & CNTP, exceptat indicacion contrària.
| |||
| Identificants | |||
| |||
Es sintetizat gràcias a una reaccion quimica entre lo mercuri e l'acid nitric :
Après dissolucion complèta dau metau, la solucion de nitrat mercuric es mesclada amb una solucion d'etanòl segon una reaccion exotermica que mena a la precipitacion dau fulminat de mercuri :
A partir deis ans 1830, lo fulminat de mercuri foguèt utilizat per fabricar d'amòrsas de municions e d'obús. Pasmens, foguèt pauc a pauc remplaçat après la Segonda Guèrra Mondiala per de compausats mens toxics e pus estables.